ของเล่นนักแข่ง 20+

"ไอ้เชี่ยไคมันหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาเข้าประชุม" เนย์เจ้าของสนามแข่งรถขนาดใหญ่ภายใต้สังกัด MBM พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด เมื่อตัวเองมาถึงห้องประชุมแต่กลับไร้เงาของนักแข่งมือวางอันดับหนึ่งที่นับว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเขาด้วย ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาย้ำนักย้ำหนาว่ายังไงมันก็ต้องเข้าประชุม "เหมือนว่าสองวันก่อนพี่ไคจะไปแข่งสนามเล็กชนะได้ของสวย ๆ งาม ๆ มาด้วย ผมว่าคงจะยังไม่เบื่อเลยขลุกอยู่กับของเล่นแบบทุกทีมั้งครับ" เจมส์หนึ่งในนักแข่งแนวหน้าพูดขึ้นเพราะวันนั้นตัวเองก็อยู่ในเหตุการณ์แต่ไม่ได้ลงแข่ง วันนั้นต่อให้ลงเขาก็คงไม่ชนะ "ไอ้เวรนั่น!! พวกมึงเลิกประชุม" ท่าทางโกรธเคืองของเนย์ที่พวกนักแข่งใหม่ไม่เคยเห็นมาก่อนทำเอาพวกเขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงแล้วยิ้มแห้ง ส่วนพวกนักแข่งเก่าที่เคยเห็นบ่อย ๆ ก็เริ่มชินแล้ว "มึงก็ค่อยไปคุยนอกรอบกับมันก็ได้นี่" ธาม หนึ่งในหุ้นส่วนสนามแข่งแห่งนี้และยังเป็นนักแข่งพูดขึ้นหวังจะให้เพื่อนใจเย็น ถึงแม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ผลก็ตาม "ไม่!! ใครรู้บ้างรังรักใหม่ไอ้ไคอยู่ไหน" "เหมือนจะเป็นคอนโดแถวสีลมที่ชนะการแข่งระ...อือ" เจมส์ที่เผลอพรั้งปากพูดความจริงออกไป ทำให้ ที รีบเอามือปิดปากแทบไม่ทัน "ต่อให้พวกมึงไม่เปิดปากพูดกูก็หาทาง หามันจนเจออยู่ดี" พูดจบเนย์ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย นอกจากมันจะไม่ห่วงตัวเอง ไม่ยอมเข้าซ้อมสักวันแถมเอาตัวไปแข่งสนามเถื่อน แล้ววันนี้ยังจะไม่เข้าประชุมอีก แบบนี้จะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง ถ้าจะทำตัวเสเพลก็ควรให้มีขอบเขตถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพื่อนที่คบหาดันมาตั้งแต่เด็กและเป็นคนที่ก่อตั้งสนามนี้มาด้วยกัน เขาไล่มันออกไปนานแล้ว "ไอ้เชี่ยไค ยังไงวันนี้กูก็ต้องลากคอมึงกลับมาให้ได้ เรามาลองดูกันสักตั้งระหว่างมึงกับกูใครมันจะแน่กว่ากัน" NBB Condominium "อืออออ ไคขา แอมป์ช้ำไปหมดแล้วนี่จะสามวันแล้วนะคะ ที่เราไม่ได้ออกจากห้องนี้เลย" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ร่างสาวนมโตที่อยู่ใต้ร่างแกร่งของคนที่กำลังขย้ำหน้าอกตัวเองไม่หยุดกลับแอ่นอกให้เขาจับอย่างถนัดมือ ไม่มีท่าทางขัดขืนเลยสักนิด "ฉันคิดว่าเธอจะชอบซะอีก เห็นนอนอ้าขาให้เอาทั้งวัน ทั้งคืน" เสียงทุ้มของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ทำให้ดูน่าเกรงขาม ใบหน้าหล่อเหลาแม้ตอนนี้จะมองเธอด้วยความเย้ยหยันแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอโกรธเลยสักนิด "ก็เก่งขนาดนี้จะไม่ชอบได้ยังไงกันคะ" เธอน่ะชอบและก็หลงด้วยซ้ำ แม้ว่าตอนแรกจะรู้สึกเสียใจที่แฟนตัวเองแข่งแพ้ทำให้เธอตกเป็นของคนอื่นในการเดิมพันครั้งนี้ แต่พอได้รับรู้เซ็กส์ที่อยู่บนเตียงจากชายหนุ่มตรงหน้าก็ทำเอาเธอลืมคนรักแทบหมดสิ้น ถ้าต้องเลือกระหว่างสองคนตอนนี้เธอพูดได้เลยว่าคงจะมีการลังเลแน่ "ถ้างั้นคราวนี้เธอเป็นฝ่ายขย่มแล้วกัน พิสูจน์ความชอบของเธอให้ฉันดูหน่อยว่ามันอยู่ระดับไหน พอที่ฉันจะเล่นกับเธอต่ออีกสักหน่อยหรือเปล่า" พอได้ยินคำที่เขาท้าทายสาวนมโตคนนั้นก็ยกมือโอบรอบคอเขาไว้ ก่อนจะผลักเขาให้นอนลงด้านล่างตัวเองก็คร่อมไว้ ปัง!! ยังไม่ทันที่จะได้สานสัมพันธ์พิสูจน์ความเร้าร้อนกันประตูห้องก็ถูกถีบอย่างแรงจนเปิดออก "กรี๊ดดดดดด!! อุ๊บ! อืออออ" หญิงสาวพอเห็นคนมาเยือนในยามวิกาลก็กรีดร้องด้วยความตกใจ ดึงเอาผ้าห่มมาพันร่างกายตัวเองเอาไว้ "จะกรี๊ดทำไมเนี่ยมันน่ารำคาญ รู้ไหมว่าสิ่งที่ฉันเกลียดคือเวลาผู้หญิงแบบพวกเธอแหกปากแบบนี้ ถ้าฉันปล่อยมือออกห้ามร้องอีกเข้าใจไหม" ไคพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนจะเอามือปิดปากหญิงสาวไว้ แล้วพูดอย่างเฉยชาจนคนที่กรีดร้องเมื่อกี้ต้องรีบพยักหน้าตอบรับ เพราะตอนนี้เธอเองเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว ไม่คิดว่าเขาเวลาหงุดหงิดขึ้นมาจะน่ากลัวขนาดนี้ "เดี๋ยวก็ตายหรอก ปล่อยได้แล้ว" แขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างเนย์รีบเดินเข้ามาเตือนเพื่อน เพราะสีหน้าฝ่ายหญิงเมื่อกี้จะเริ่มแดงก่ำขึ้น ไคถอนหายใจยาวมือใหญ่ของเขาค่อย ๆ คลายออก เหมือนเขาจะทำเกินไปจริง ๆ สินะ "มึงมาที่นี่ได้ยังไง" ขายาวของคนที่อยู่บนเตียงก้าวลงมาอย่างไม่สนใจเลยว่าบนร่างกายตัวเองตอนนี้ไม่เสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้น เขาหยิบกางเกงที่ตกอยู่ใกล้ ๆ มาสวมใส่แบบลวก ก่อนจะเดินตรงมาหาเพื่อนสนิทที่ยืนกอดอกมองมาทางตัวเอง "ออกไปคุยกันข้างนอก" ไคบอกกับเนย์เสร็จก็หันมาทางหญิงสาวที่ตื่นกลัวเรื่องที่ตัวเองทำเมื่อกี้ "ส่วนเธอแต่งตัวแล้วก็กลับไปหาแฟนตัวเองเถอะ" "ดะ...เดี๋ยวสิคะพี่อย่าทิ้งฉันแบบนี้สิคะ แล้วฉันจะกลับไปหาเขายังไงเราอยู่ด้วยตั้งหลายวัน ขะ...เขาคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายไปแล้ว" "ฮ่า ๆ หรือไม่จริง เธอเป็นคนยอมปีนขึ้นเตียงกับฉันเอง จำไม่ได้เหรอว่าฉันพูดอะไรกับเธอ ทั้งที่ฉันให้โอกาสเธอแล้วแต่ก็ยังเลือกจะมั่วกับฉันต่อ... ต้องโทษความร่านของตัวเอง ถ้าเธอจะไม่เหลือใครสักคนก็อย่าโทษว่าเป็นความผิดของใครเลย" หญิงสาวช้ำใจหนักกับเสียงหัวเราะของชายที่นอนกกกอดเธอมาหลายวัน ตอนนี้เขาทำราวกับกำลังสมเพชเธอเลย 'สาวน้อยฉันให้โอกาส ถ้าเธอลงจากเตียงไปตอนนี้ ฉันจะให้คนไปส่งเธอกลับหาแฟนโดยปลอดภัย' ตอนนั้นเขาพูดแบบนั้นกับเธอจริง แต่ว่ามันก็หลังจากความต้องการมันยากที่จะหยุด มันเหลือแค่เพียงเขาสอดใส่เข้ามา เธอจะไปเลือกอะไรได้ ในเมื่อไฟราคะมันลุกโชนจนไม่สามารถหยุดได้แล้ว ความอัดอั้นตันใจที่พูดออกมาไม่ได้ทำให้น้ำตาของเธอไหลลงอาบแก้มเพื่อหวังให้เขาสงสารเธอบ้าง แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้นเพราะเขาเดินออกไปอย่างไร้เยื้อใย "อึก! ฮือออออ" ไคเดินออกมาด้านนอกทันที เขารำคาญที่จะต้องฟังเสียงผู้หญิงร้องไห้คร่ำครวญ "ไอ้เชี่ยไค มึงทำให้ผัวเมียเขาแตกแยกกันอีกแล้วเหรอว่ะ" เนย์มองเพื่อนที่เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่มอย่างไม่สนใจคำพูดของเขาด้วยความเหนื่อยใจ "กูว่ามึงเลิกเหอะ ถ้าสักวันมึงรักใครจริงขึ้นมา บาปกรรมที่มึงเคยทำต้องทำเธอไปเป็นของคนอื่นแบบนี้มึงจะเสียใจ" "เฮ้อ~ กูเคยเสียใจมาแล้วเนย์ แล้วกูก็ไม่คิดจะเสียใจเพราะใครอีก" "เรื่องนั้นมันก็นานมากแล้วนะ อีกอย่างเธอก็แต่งงานมีครอบครัวที่มีความสุขไปแล้ว มึงควรตัดใจแล้วยินดีด้วยสิวะ" "ฮ่า ๆ กูต้องยินดีในสิ่งที่กูถูกแย่งไปน่ะเหรอ... ไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอไอ้เนย์ แม้แต่หัวใจของเธอมันยังเอาไป" เหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนมันยังฝังอยู่ในใจของเขา เพียงแค่เขาถูกอีกฝ่ายโกงจนแพ้ ต้องเสียคนรักไปให้ไอ้เลวนั่น หลายวันที่เธอถูกพาไป เขาต้องจมอยู่ความรู้สึกผิดและฝันร้ายซ้ำซาก ในฝันเพียงแค่เห็นเธอถูกชายอื่นแตะต้องเขาก็เจ็บเจียนตาย จนถึงวันนั้นในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลง เขารีบไปรับเธอตามสถานที่นัดหมาย แต่พอไปถึงเขาก็ต้องช็อกกับภาพที่เห็นเมื่อหญิงคนรักยืนจูบกับไอ้ผู้ชายคนนั้นอย่างดูดดื่ม 'ขอโทษจริง ๆ นะไค ตอนนี้ในใจฉันไม่มีนายแล้ว' "เออ ๆ กูไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ทำไมวันนี้มึงไม่ไปประชุม" "ประชุม! วันนี้วันที่เท่าไหร่" ไคขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย คำถามของเพื่อนทำให้เนย์ถึงกับอยากกระโดดถีบมันตอนนี้ "ไอ้เชี่ยไค!! พวกมึงจะเอากันก็หัดดูวันเวลาหน่อย แล้วแม่งกูโทรหามึงตั้งแต่วันก่อนก็ไม่ติด" "กูไม่ได้ชาร์ตโทรศัพท์มาหลายวันแล้วสงสัยแบตหมด" "เฮ้อ~ กูหมดคำจะด่ามึงจริง ๆ แล้วไอ้โทรศัพท์เครื่องเก่า ๆ มึงก็กรุณาซื้อใหม่บ้างนะ" "มีอะไรพูดวันนี้เลย เพราะกูจะขอนอนหน่อยไม่ไหวจริง ๆ " "ไอ้เชี่ยไค มึง... เฮ้อ~ ด่าไปมึงก็ไม่เจ็บ กูจะพูดเรื่องงานขะ..." "เงียบก่อน" ยังไม่ทันที่เนย์จะได้พูดอะไร ไคก็พูดแทรกขึ้นเพราะเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องกำลังเดินออกมา "เธอมาตรงนี้ก่อน" "ค่ะ" หญิงสาวที่ถูกเรียกดีใจมากเพราะคิดว่าเขาอาจจะมีเยื่อใยกับตัวเองแล้วให้อยู่ด้วย แต่มันก็ไม่ใช่เธอคิดเพราะเขาแค่เรียกเธอไปเอาเงินจำนวนหนึ่ง ทำให้เธอรู้สึกไม่ต่างจากการซื้อผู้หญิงขายบริการเลย "ไอ้ผู้ชายเฮงซวยฉันขอสาปแช่ง ถ้าเกิดวันไหนแกรักใครจริงขึ้นมา ขอให้ผู้หญิงคนนั้นถูกแย่งไปแล้วแกก็ตกอยู่ในความหวาดระแวงไปตลอดชีวิต" "ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะ" ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรทำให้หญิงสาวอดโมโหจนต้องกระแทกสนเท้าเดินออกไป ส่วนเนย์ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็อดส่ายหัวไปมาไม่ได้ เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าสักวันประวัติศาสตร์เรื่องความรักเพื่อนจะซ้ำรอยอีก