น้ำหวานเหนียวใสเริ่มไหลชโลมออกมาตามช่องทางรักสีสด ส่วนเจ้าความใหญ่โตก็แหวกว่ายไปเรื่อยๆ เมื่อมันเข้าไปลึกมากขึ้น หญิงสาวก็เริ่มหน้าเหยเก ก่อนจะหวีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเขาทะลวงความใหญ่โตของเขาทะลุเยื่อพรหมจรรย์ของเธอ
“พอค่ะคุณตุลย์ ไม่เอาเอาแล้ว ฉันเจ็บ” ใบบุญเอ่ยออกมาเสียงดัง
“ใจเย็นๆ ใบบุญ เธอต้องผ่านมันไปให้ได้” ตุลย์ปลอบใจพร้อมทั้งจูบซับน้ำตาที่ไหลซึมออกมาด้วยความเจ็บปวดของเธอ นี่เหรอคือสุดท้ายของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย เธอไม่อยากรู้แล้ว มันเจ็บจนแทบขาดใจตาย เธออยากจะถอยแล้วจริงๆ แต่เพราะจุมพิตอันอ่อนโยนของตุลย์ ทำให้หญิงสาวอยากที่จะเดินหน้าต่อ
เธอพยายามอดทนเพื่อให้เขาหาความสุขจากร่างงามของเธอ ชายหนุ่มจึงเริ่มโลมเล้าเธออีกครั้ง ก่อนที่หญิงสาวจะเผลอไผลไปกับรสสัมผัสของเขา ตุลย์จึงเริ่มขยับสะโพกสอบอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ความเจ็บปวดราวกับจะขาดใจตายในคราแรกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นคว
