“คุณเตคะ ตกลงเรื่องหย่าว่ายังไงคะ” เฌอเอมเอ่ยถามขึ้นในเช้าวันต่อมา
“อีกสักพักนะ ช่วงนี้ฉันกำลังยุ่ง ไม่มีเวลาไปจดทะเบียนหย่ากับเธอ” ข้ออ้างถูกผุดขึ้นมาอีกแล้ว แต่แม้รู้ว่าเขาจะใช้เป็นข้ออ้าง หญิงสาวก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการรอเท่านั้น
“อีกสักพักนี่มันนานแค่ไหนคะ” เฌอเอมถามเสียงเข้ม เธอต้องการคำตอบที่แน่นอน ไม่ใช่ตอบแบบขอไปทีเช่นนี้
“ไม่เกินอาทิตย์หน้า ฉันจะเคลียร์คิวให้แล้วกัน” เตชิตกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ ทำไมเธอต้องอยากหย่าขนาดนั้น ทั้งที่การได้จดทะเบียนสมรสกับเขา มันเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงหลายๆ คน แต่เฌอเอมกลับทำเหมือนรังเกียจมากมายที่จะต้องถือทะเบียนสมรสของเขาและเธอไว้ แล้วแบบนี้จะไม่ให้เตชิตหงุดหงิดได้ยังไง
“ค่ะ ถ้าเคลียร์คิวได้วันไหนคุณเตก็บอกเอมนะคะ” เฌอเอมเดินออกไปนอกบ้าน ในขณะที่เตชิตมองตามด้วยความไม่พอใจ และเขาก็ต้องไม่พอใจหนักมากขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่มารับเฌอเอมออกไปข้างน
