“ลุกขึ้นมาเคลียร์ดีๆ เลยค่ะ อย่าบอกนะว่าคุณแม่รู้เรื่องนี้แล้ว” ร่างบางพยายามลากร่างสูงให้ลุกขึ้น ซึ่งก็ได้ผล เขาลุกขึ้นนั่งจริง แต่กลับกอดรัดร่างบางของหญิงสาวไว้แน่น
“อืม นมรู้เรื่องหมดแล้ว” ตุลย์ตอบอย่างสบายๆ
“ทำไมคุณทำอะไรไม่ปรึกษากันเลย” ใบบุญโวยวายใส่เขา เขาไปบอกนางปราณีได้ยังไง เขาต้องการอะไรกันแน่
“ทำไมต้องปรึกษาล่ะ ในเมื่อฉันต้องการพาเธอกลับไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ ต่อให้ปรึกษาไปยังไงฉันก็จะทำอย่างนั้นอยู่ดี” ร่างสูงเอ่ยอย่างน่าหมั่นไส้
“นี่คุณจะไม่ถามความเห็นฉันหน่อยเหรอว่าฉันต้องการไปอยู่กับคุณมั้ย” หญิงสาวเริ่มโวยวายเสียงดังขึ้น คนที่กำลังงัวเงียอยู่ก็เลยมองมาที่เธอตาแป๋ว
“โถๆๆ อย่าเกรี้ยวกราดสิ ฉันมาดีนะ” ตุลย์บอกหญิงสาวอย่างใจเย็น
“ถ้าจะมาเพราะรู้สึกผิดแล้วอยากรับผิดชอบไม่ต้องมาหรอก ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบจากคุณ แค่บุญคุณที่คุณส่งเสียฉันเล่าเรียนจนฉันมีทุกวันนี้มันก็มา
