โซ่รักในเงาใจ

ซื้อหนูเถอะ

“ฉันบอกเธอแล้วใช่มั้ยอย่ามาที่นี่อีกใบบุญ” ตุลย์ ตุลยโสภา เอ่ยออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อเด็กสาวนามว่า ใบบุญ มุกดา เข้ามาเสนอขายตัวให้เขา เพราะอยากหลุดพ้นจากลุงเขยซึ่งจ้องจะปลุกปล้ำเธออยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าเขายังไม่มีความคิดเรื่องการเปลี่ยนที่อยู่จากที่บ้านไปอยู่ในคุก เพราะเธออายุยังไม่ถึงสิบแปดปีด้วยซ้ำ เขาก็เลยต้องไล่เธอกลับไปแบบนี้

“ก็ถ้าคุณตุลย์ไม่ช่วยหนู อีกไม่นานหนูต้องตกเป็นของลุงเชิดแน่ๆ เลย ทุกวันนี้ก็ระวังตัวแจอยู่แล้ว แต่ถ้าวันไหนหนูพลาดขึ้นมาล่ะ หนูไม่อยากคิดจริงๆ” ใบบุญวิงวอนขอความเห็นใจ เพราะเธอไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว

“แล้วเธอจะมั่นใจได้ยังไงว่าฉันไม่เหมือนลุงเชิดของเธอ ฉันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วรู้ตัวหรือเปล่าว่าการขายตัว มันหมายถึงการต้องนอนด้วยกัน ก็คือไม่ว่าจะเป็นฉันหรือนายเชิดเธอก็ต้องเสียตัวอยู่ดี” ตุลย์เอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ ช่วงปีสองปีมานี้ เด็กหญิงใบบุญที่เขาใจดีให้มาวิ่งเล่นในบ้าน สมัยที่เธอยังเป็นเด็ก กำลังทำให้เขาลำบากใจไม่ใช้น้อย เธอเอาแต่มาขอให้เขาช่วยซื้อตัวเธอมาจากป้าของเธอ ซึ่งเขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องภายในครอบครัวเธอมากนัก เดี๋ยวป้าของเธอจะมาว่าเขาเอาได้

“อย่างน้อยก็ไม่ต้องเป็นเมียลุงตัวเองแหล่ะค่ะ” ใบบุญตอบออกมาอย่างจริงจัง แม้ว่าเธอยังเด็กมาก แต่เธอก็รู้ดีว่านายเชิดต้องการอะไรจากเธอ ซึ่งเธอเล่าให้ป้าเธอฟัง ป้าเธอก็หาว่าเธอขี้โกหกใส่ร้ายนายเชิด และตีเธอจนเธอไม่กล้าเล่าให้ป้าฟังอีกเลย ได้แต่มาตามตื้อตุลย์อยู่แบบนี้ เพราะอยากหลบออกมาจากบ้านที่แทบไม่มีความปลอดภัยอย่างบ้านของป้าเธอ

“เธอลองเล่าให้ป้าเธอฟังอีกครั้งยัง” ตุลย์ที่รู้ปัญหาของใบบุญมาบ้าง และแอบตามช่วยอยู่ห่างๆ ถามเธอจริงจัง

“เล่าแล้ว นี่ไง ผลงานของการเล่าล่าสุด” ใบบุญหันหลังให้ชายหนุ่ม ก่อนจะดึงรั้งกางเกงขาสั้นของเธอขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ตุลย์ได้เห็นรอยไม้เรียว ซึ่งเธอเพิ่งโดนมาสดๆ ร้อนๆ เล่นเอาตุลย์ที่กะว่าจะเพิกเฉยอีกครั้ง ต้องผงะเล็กน้อย เขามั่นใจว่าใบบุญไม่ได้สร้างเรื่อง เพราะเขาก็สืบเรื่องนายเชิดมาเหมือนกัน นายเชิดซื้อบริการเด็กหญิงบ่อยๆ โดยที่ภรรยาไม่รู้เรื่องเลย มันก็เลยเป็นไปได้ว่านายเชิดจะอยากได้เด็กที่หน้าตาสละสวยอย่างใบบุญมาเป็นเมียน้อย แบบไม่ต้องเสียเงินซื้ออีกแล้ว