ที่ ๆ นักเรียนดี ๆ เค้าไม่มากัน
แล้วนายล่ะ มาทำอะไร...
เธอยังไม่ทันจะอ้าปากถาม นักเรียนหญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินติดกระดุมเสื้อนักเรียนออกมาจากพุ่มไม้ใกล้ๆ บ่งบอกว่าเพิ่งจะเสร็จกิจ...
แน่นอนว่าแถวนี้นอกจากจะผีดุแล้ว ยังเป็นสถานที่พลอดรักชั้นดีของเหล่านักเรียนอีกด้วย
“โอ๊ะ!” ระรินใจหล่นตุ๊บ เพราะคิดว่าประธานนักเรียนกับนักเรียนหญิงคนนี้นัดมาพลอดรักกัน
ชานนท์หน้าเสีย รีบส่ายหน้าปฏิเสธ...
ขณะที่นักเรียนหญิงคนนั้น เห็นเธอกับชานนท์ยืนอยู่ด้วยกันก็ชะงักนิดหน่อย ก่อนจะหรี่สายตาสงสัย
“ประธานนักเรียนนี่นา แล้วยัยนี่...เด็กห้องบ๊วยไม่ใช่เหรอ นัดมาเอากันเหรอ ได้ไง???”
เจ้าหล่อนพูดอยู่คนเดียวก่อนจะรีบเดินไปโดยไม่รอฟังคำอธิบาย และไม่รอแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะโผล่พรวดออกมาจากพุ่มไม้ โดยมือยังรูดซิปกางเกงนักเรียนไม่เสร็จด้วยซ้ำ
“โอะ...” นักเรียนชายคนนั้นอุทานตกใจตาค้างเช่นเดียวกับแฟนสาว เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วรีบวิ่นหนีจากไปอีกคน
“ไม่ใช่นะไม่ใช่!!” ระรินรีบตะโกนไล่หลังอย่างร้อนใจ เพราะกลัวชานนท์จะเสียชื่อเสียงที่มีข่าวกับเด็กห้องบ๊วยอย่างเธอ “เดี๋ยวสิ เดี๋ยว! ไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
เธอตัดสินใจจะวิ่งตามหนุ่มสาวคู่นั้นไป แต่มือของชานนท์รั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องหรอก”
เธอชะงัก เพราะตกใจที่โดนจับมือซะแน่น มืออบอุ่นที่ทำให้ตัวเธอเย็นวาบ ขนลุกเกรียว
“แต่ แต่ แต่พวกเขาเข้าใจผิดนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ไม่เป็นไรได้ไง...เธองงแล้วนะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะปล่อยมือเหรอ...ถ้าจับนานกว่านี้ เธออาจเป็นลมได้
“นนท์!!” คราวนี้เป็นเสียงทุ้ม ๆ ของใครบางคนที่ตะโกนเรียกมาจากด้านหลัง
“หา...” เธอตกใจตาเหลือกเพราะจำเสียงของเขาได้ เจ้านายของเธอนั่นเอง ผู้ชายที่เป็นต้นเหตุให้เธอเจ็บตัวหลายครั้ง รวมทั้งวันนี้
ตึง! ตึง! สวบ! สวบ!
เสียงฝีเท้าของเขาน่ากลัวชะมัด เธอไม่อยากจินตนาการถึงใบหน้าเย็นชาของเขาเลย
“เหนือ!” ชานนท์ยังไม่ยอมปล่อยมือเธอ ขณะหันไปหาเพื่อนรัก “เจอของที่ทำตกรึยัง”
“ฮึ่ม” เธอใช้โอกาสนั้นสะบัดมือออกจากการเกาะกุมแล้ววิ่งหนีอย่างเร็ว โดยไม่ยอมหันกลับมามองข้างหลัง นั่นเพราะต้องทำตามกฏของเจ้านายอย่างเคร่งครัด
กฏที่เขาตั้งขึ้นนับตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกับเขาตอนชั้นมัธยมปลาย...
1. เราไม่รู้จักกัน ห้ามทัก ห้ามคุย !!
2. ห้ามเข้าใกล้เขาเกินสามเมตร !!!