“ไปเหอะอาย!”
ระรินคว้ามืออารดาพาวิ่งออกมายังประตูห้องน้ำที่ถูกปิดไว้ ปลดล็อคประตูแล้วออกจากห้องน้ำ ฝ่าฝูงนักเรียนหญิงนับสิบที่มาออกันหน้าประตูเพื่อจะได้แอบฟังเหตุการณ์ด้านใน
เมื่อวิ่งห่างจากห้องน้ำมาได้สักระยะ...
“แกปากบวมนะอาย ไปห้องพยาบาลเถอะ”
“ขอบใจนะระริน แต่แก่ก็...”
“ฉันไม่เป็นไร แกรีบไปเหอะ พวกนั้นตามมาแล้ว เราแยกกันตรงนี้นะ ดูแลตัวเองด้วย”
“แล้วแกจะไปไหน”
เธอไม่ได้ตอบคำถามอารดา วิ่งหนีการไล่ล่าของสามสาวแก๊งนางฟ้าแบบไม่คิดชีวิต มุ่งตรงไปยังป่ารกสุสานเก่าหลังโรงเรียน ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องผีดุ
“เฮ่อ...ซวย! ซวย! ทำไมซวยอย่างนี้! เพราะอีตานั่นคนเดียวเลย อีตาเหนือภพ!!!”
เหนือภพ ก้องกิจธนา !
ผู้ชายที่เป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงมากมายในโรงเรียนต้องเจ็บตัว คนที่เมินเฉยใส่เธอเวลาอยู่โรงเรียน ทำเหมือนไม่รู้จักกัน แต่กลับดุโหดยิ่งกว่าล็อตไวเล่อร์ใส่เธอเมื่ออยู่ที่บ้าน ทำเหมือนเธอเป็นทาสในเรือนเบี้ย ที่ต้องกดขี่ข่มเหงให้หนำใจ
“แต่ก็ยังดี...ที่แอบถ่ายเหตุการณ์เอาไว้แล้ว หวังว่าคลิปจะช่วยชีวิตฉันได้นะ”
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะเปิดเช็คคลิปวิดีโอเพื่อความมั่นใจ แต่ภาพพักหน้าจอของใครบางคนทำให้เธอยิ้มเขินด้วยความปลื้มปริ่มเสียก่อน
“คนอะไร...เท่ชะมัด”
“ระริน!”
เสียงเรียกจากใครบางคนทำเธอตกใจสะดุ้งโหยง พอหันไปมองก็ถึงกับตาค้าง รีบเก็บโทรศัพท์อย่างไว ก่อนจะโดนจับได้ว่าเธอใช้ภาพเขาเป็นภาพพักหน้าจอ
“อะ...ชานนท์”
ประธานนักเรียนสุดเท่ของรุ่นน้อง เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเหนือภพ
“เอ๊ะ...” เขารู้ชื่อเธอด้วยเหรอ...คนคูล ๆ ที่มีผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ มากมายรุมล้อมตลอดเวลาอย่างเขาไม่น่าจะรู้จักผู้หญิงติงต๊องห้องบ๊วยที่ไม่มีอะไรน่าสนใจอย่างเธอ คนที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้จักชื่อด้วยซ้ำ
“นาย...ประธานนักเรียน!”
คนตัวสูงจ้องหน้าเธออย่างสนใจ เลิกคิ้วนิดหน่อยก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงละมุนหูว่า
“ทำไมหน้าเละงั้นล่ะ ไปโดนอะไรมา”
“เอ่อ...” เธอยิ้มเจื่อน แต่หัวใจเต้นแรงแทบบ้า ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้คุยกับผู้ชายที่แอบปลื้มมานาน เธออยากจะกรี๊ดให้คอแตกเลยล่ะ
“อะ คือ แก้มมันเลือดฝาดน่ะ”
เขาหัวเราะนิด ๆ “แก้มเลือดฝาดเป็นรูปรอยนิ้วมือเลยนะ เหมือนจะห้านิ้วด้วย”
“โอะ” เธออ้าปากหวอ เหมือนเธอจะโดนจับได้เลยล่ะว่าเพิ่งมีเรื่องมา “เปล่าซะหน่อย สงสัยจะร้อนมาก แก้มเลยแดงเป็นริ้ว ๆ”
“ว่าแต่ มาทำอะไรที่นี่?”