แบล็กเมล์รัก

ความฝันที่จริงมาก

เหล้ารสชาติเข้มหมดไปเกือบขวดแล้ว ลูกน้องมองนายหัวแล้วบอกด้วยความเห็นใจ

"นายครับถ้ามองแล้วเศร้าจะมองทำไมขึ้นไปข้างบนดีกว่าผมนัดน้องๆ มาให้แล้ว"

นายหัวสะบัดหัวไล่ความมึนแล้วพยักหน้า กูมันบ้าที่แอบมองเค้า เหมือนหมามองเครื่องบินเลย ความเสียใจที่เห็นภาพบาดตาทำให้เค้าเกิดอาการน้อยใจเหลือเกิน ทั้งที่เธอไม่เคยรู้เลยว่า เธอคนนี้มีผลกับเค้ามากเหลือเกิน

ร่างสูงใหญ่ของชายสามคนลุกออกจากร้านไปทำให้เธอแอบยิ้มออกมา เธอต้องหนีแล้ว หญิงสาวทำตัวตามสบายปล่อยให้เค้าวางใจไปก่อน มือบางถูกนำมาเกาะกุมเอาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของพร้อมกับเร้าอารมณ์บางอย่างไปด้วย

"ธีว่า น้ำมันหวานไป พี่วุฒิเปลี่ยนน้ำได้ไหมคะ" ชาญวุฒิหรี่ตามองเกมนี้เค้าและเธอใครจะชนะคนที่ได้กับได้คือเค้าแต่เพียงผู้เดียว

ค็อกเทลสีสวยถูกนำมาวางตรงหน้าเธออีกแก้ว ธีรารู้ดีว่าแก้วนี้เธอก็รู้ว่าต้องผสมบางอย่างมาอีก ปากบางจิบค็อกเทลน้อยๆ อย่างรับรู้รสชาติตามมารยาท สายตาของคนข้างตัวมีแววดีใจธีราวางแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

ราเชนทร์ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าแล้วยืนมองตรงหน้ากระจกใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มมีหนวดเครายาวรุงรังปกปิดเอาไว้

มือหยาบกร้านเทโฟมลงบนหน้าแล้วจัดการโกนหนวดออกทันที

ธีราตัวสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัว เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะมีสติพอจะขับรถออกไปได้หรืออย่างร้ายที่สุด เธออาจจะโดนลากไปที่รถเธอแทน สติที่มีทำให้เธอควานหาคีย์การ์ดในกระเป๋าแล้วกดเรียกลิฟต์ทันที

ชาญวุฒิมองหาหญิงสาวที่ออกมาเข้าห้องน้ำนานเกือบสิบนาทีแล้วแต่ยังไม่กลับเข้าไป

"อยู่ไหน อยู่ไหน"

เค้าจัดการโทรหาเธอทันที แต่เจ้าของเบอร์ปิดเครื่องไปแล้ว ชายหนุ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ เค้าต้องหาเธอให้เจอ สายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวในชุดกางเกงสีขาวรออยู่ที่ลิฟต์ ขายาวๆ รีบวิ่งไปคว้าเธอไว้ทันที แต่ไม่ทันเสียแล้วประตูลิฟต์ปิดลงแล้ว

ธีราขาสั่นๆ นั่งทรุดลงกับพื้นเธอหนีมันมาแล้ว แต่ไม่รู้จะรอดหรือเปล่า ธีราก้าวเดินมาที่ห้องของตัวเองที่เปิดเอาไว้แล้วเปิดประตูเข้าไปทันที

ราเชนทร์ยืนมองหญิงสาวที่หน้าตาซีดเซียวอยู่ตรงหน้าประตูห้องแล้วทรุดตัวนั่งลง ธีราเป่าปากออกมาแล้วอ้าปากค้างทันทีด้วยความตกใจ เธอหนีเสือปะจรเข้หรือเปล่า ร่างเกือบเปลือยของคนตรงหน้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอก็ตกใจไม่แพ้กัน ถ้าหากไม่มีคู่กรณีเธออาจจะกรี๊ดไปแล้ว

"คุณเข้ามาห้องฉันได้ไง"

เสียงเธอถามออกไปด้วยความสั่นกลัว ราเชนทร์มองคนที่นั่งลงอย่างหมดแรงแล้วก็หยิกตัวเองเบาๆ ความจริงหรือความฝันกันทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้ เค้ามองรอบๆ ห้องแล้วบอกอีกครั้ง

"นี่ห้องผมครับธีราไม่ใช่ห้องคุณ" หญิงสาวควานหาคีย์การ์ดแล้วยื่นให้เค้าดู ราเชนทร์รวบผ้าเช็ดตัวให้แนบกับตัวแล้วบอกเธอด้วยความตลกว่า

"โน่นคีย์การ์ดผม ถ้าไม่เสียบตรงนั้นไฟไม่เปิด แอร์ไม่ทำงานเข้าใจไหม" ธีราเอามือปิดหน้าของตัวเองด้วยความอาย

"ธีไม่รู้ว่าประตูเปิดได้ไง ธีเข้าผิดห้อง ขอโทษนะคะ" ราเชนทร์มองคนหน้าแตกที่สารภาพออกมาตามตรงแล้วยิ้มออกมา เค้าเปิดประตูรอสาวๆ นั่นเอง เธอถึงเข้ามาได้

"ขอโทษนะคะ ธีไปดีกว่า"

หญิงสาวขยับตัวจะลุกขึ้นแต่ลุกไม่ขึ้น ราเชนทร์ค่อยๆ ประคองเธอขึ้นมาอย่างนุ่มนวล สัมผัสของเค้าร้อนผ่าวอยู่ที่แขนของเธอ ธีรากัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่จู่โจมเข้ามา ใบหน้าซีดเซียวกลับกลายเป็นแดงก่ำทันที สัมผัสจากเค้าทำให้เธอร้อนรุ่มขึ้นมาอีก

"ปล่อยอย่ามาโดนตัวเค้านะ" ราเชนทร์งงกับอาการไว้ตัวของเธอทันที เค้าปล่อยมือตัวเองออกจากแขนเธอเหมือนโดนของร้อน

"ห้องคุณคงอยู่ถัดไป เชิญครับ"

ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบสะกดความน้อยใจอีกครั้งเค้าแค่จะช่วยเธอเท่านั้นเอง แต่เธอกลับรังเกียจเค้าเหลือเกิน มือบางเปิดประตูออกไปก็เห็นคู่กรณีเดินมาตรงห้องพักเธอทันที

"ถ้าคืนนี้ธีจะค้างห้องนี้แล้วคุณย้ายไปห้องข้างๆ แทนจะได้ไหมคะ"