“เก็บของเสร็จหมดแล้วใช่ไหม”
มีนาพยักหน้าตอบกลับ เธอหันมองเหล่าบอดี้การ์ดที่ต่างทยอยเดินเข้ามายกกระเป๋าออกไป แอบเสียดายที่มาเฟียหนุ่มตัดสินใพาเธอกลับแล้ว เพราะหญิงสาวยังคงอยากเที่ยวชมที่เกาะส่วนตัวแห่งนี้ต่อ
“นายไปส่งฉันที่บ้านหน่อยได้ไหม”
มีนาบอกคนที่นั่งกอดเธออยู่บนเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวลำใหญ่ ชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยทันที
“เธอจะไปทำไม”
“จะไปเอาของ”
เหนือฟ้าพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อตามใจเมียรักบนตัก ก่อนจะขยับตัวให้เธอนอนซบบนอกอุ่น
ใช้เวลาในการเดินทางไม่นานก็มาถึงยังหมู่บ้านที่แสนคุ้นเคย มีนารีบวิ่งขึ้นมายังชั้นสองของตัวบ้าน หญิงสาวเก็บของมีค่าและเอกสารสำคัญทั้งหมดใส่กระเป๋า โดยไม่ลืมสร้อยมูลค่าสูงที่ชายหนุ่มให้ไว้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ก่อนจะรีบโทรหาเจ๊เจ้าของร้านคาเฟ่เพื่อบอกกล่าว
“เอาของทำขนมไปด้วยได้ไหม” คนตัวเล็กเดินมาหยุดตรงหน้าตู้เย็น พร้อมกับสำรวจดูของด้านในอย่างนึกเสียดาย
“เดี๋ย
