เธอเปิดตู้ให้เงียบที่สุดหยิบผ้าห่มผืนบางมาคลุมร่างหนาที่นอนคว่ำหน้าอยู่ ระหว่างนั้นก็ลอบสำรวจใบหน้าคมเข้ม แม้จะแค่ซีกหน้าแต่ก็ยังหล่อเหล่าแบบที่แจ๋มเล่าให้ทุกคนฟัง
‘หล่อวัวตายควายล้ม หล่อไม่บันยะบันยัง’
ถ้าเขาได้ยินคงส่งสายตาขุ่นเขียนมาให้เธอแทน ปาลินคลี่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะขยับเท้าออกจากเตียง แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อมีมือของใครบางคนรั้งเธอไว้ แล้วกระชากล้มลงไปบนเตียงเต็มแรง
“ว๊าย!!” ปาลินหัวใจแทบหยุดเต้น เมื่อเธออยู่ในอ้อมกอดของคนที่คิดว่ากำลังหลับอยู่
“คุณชลปล่อยปาค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า
“ไม่มีใครมาหรอก” เขาพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“คุณชลปล่อยปานะคะ” ปาลินวิตกกลัวใครจะผ่านมาแล้วเอาไปฟ้องยาย
“เชื่อฉันสิ”
เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเธอเอาไว้ ยิ่งทำให้ปาลินดิ้นรนขัดขืนเพื่อเอาตัวรอดออกไปให้ได้ แต่กลายเป็นว่ายิ่งขัดก็ยิ่งถูกโอบกอดแน่นขึ้น
“ขอร้องละค่ะคุณชล ปล่อยปาก่อนได้ไหมคะ ปา
