ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ปาลินเลือกค่อนข้างแออัดไปด้วยผู้คน หญิงสาวลอบมองคนข้างกาย นึกขอโทษเขาอยู่ในใจที่ต้องพามาเจอบรรยากาศชวนให้อึดอัด แต่ดูเหมือนชลธรจะไม่ได้เรื่องเยอะอย่างที่นึกกลัว เขาสั่งอาหารมาเกือบเต็มโต๊ะและทานมันอย่างเอร็ดอร่อยจนทำให้คนมองยิ้มตาม
“มัวยิ้มเดี๋ยวก็กินไม่ทันฉันหรอก”
“ไม่เป็นไรค่ะ ปาค่อยกินคุณชลแทน”
คนได้ฟังถึงกับหรี่ตามอง และเลยไปถึงขวดเหล้าสาเกรสผลไม้ขวดที่สาม เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะคีบเนื้อปลาแซลมอนใส่ในจานให้เธอ
“ก่อนจะกินฉัน ช่วยกินอาหารให้มีแรงก่อนเถอะ ใครกันที่ฟุบหลับไปให้กรรมการนับถึงสิบ” ปาลินหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ ก็เธอง่วงแต่เขาไม่รู้จักพอเสียเลย
“วันหยุดหน้าเราไปเยี่ยมยายกันไหม” ปาลินถึงกับชะงักมือที่ถือตะเกียบไว้ในอากาศ
“ฉันดูเหมือนยายของเธออยากให้เธอไปเยี่ยมท่านบ่อย ๆ”
ปาลินพยักเห็นด้วยตามที่เขาพูด แต่เธอไม่สะดวกเรื่องการเดินทาง ยายตั้งใจจะซื้อรถให
