ปาลินยิ้มเศร้าให้กับอำนาจอย่างรู้กัน เธอนั่งลงทำงานต่อไปอีกสักพัก อาการเวียนศีรษะเริ่มมาบ่อยและถี่ขึ้น จนต้องรีบหยิบยาที่ทางคุณหมอจัดให้ขึ้นมากิน มือบางกำลังกุมขมับนวดคลึงเบา ๆ เพื่อความผ่อนคลาย หวังว่ามันจะดีขึ้น แต่แล้วอาการอยากอาเจียนก็แล่นขึ้นมาจุกที่คอ ปาลินรีบยกมือขึ้นปิดปากแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที โดยไม่ได้สนใจว่ามันคือห้องน้ำของผู้บริหาร เพราะหากช้าไปกว่านี้ เธอคงได้อาเจียนราดรดลงบนพื้นพรมเป็นแน่
เสียงผู้หญิงโก่งคออาเจียนดังอยู่ห้องข้าง ๆ ชลธรเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัย ด้วยเพราะผู้บริหารชั้นนี้ไม่มีผู้หญิง เขาไม่ได้ใส่ใจหรือคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องแค่นี้ ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็กำลังจะลุกออกมา แต่บังเอิญได้ยินเสียงสนทนาที่คุ้นหูขึ้นเสียก่อน
“ณิช... ฉันมาอาเจียนน่ะ ตอนนี้ลุกไม่ไหว แกมาช่วยฉันหน่อยได้ไหม”
เสียงนั้นเป็นของใครไม่ได้นอกเสียจากปาลิน ชลธรถึงกับพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะกลับ
