ปาลินเตรียมตัวเก็บข้าวของเมื่อได้เวลาเลิกงาน เธอเหลือบมองไปยังบานประตูบานใหญ่ วันนี้เขามีนัดทานอาหารกับผู้หญิงคนใหม่ ชยุตก็เพิ่งจะย้ำกับเธอไปเมื่อตอนบ่าย วันนี้คงเป็นโอกาสดีที่เธอควรจะกลับไปเก็บข้าวของของตัวเองที่ห้องของเขา ปาลินส่งข้อความบอกกับณิชชยาว่าไม่ต้องรอ ส่วนเรื่องที่ใคร ๆ ต่างก็บอกกันว่าพบเจอศรุตอยู่ชั้นล่างของอาคารนั้น ทำให้หญิงสาวได้เปลี่ยนเส้นทางใหม่ในการพาตัวเองออกจากตึก เธอคงไม่รู้ว่ามีสายตาคมกริบของใครบางคนเฝ้ามองอยู่จากด้านหลัง
ทันทีที่เท้าบางก้าวเดินเข้ามาด้านในอาคารโอ่โถงอีกครั้ง ก็เกิดอาการประหม่าขึ้นมาทันที แม้เธอจะอาศัยอยู่ที่นี่นับเดือน แต่ความรู้สึกในวันก่อน ๆ กับวันนี้ช่างต่างกัน ปาลินสูดลมหายใจขณะยืนมองดูตัวเลขที่กำลังเคลื่อนห้องลิฟต์ลงมาชั้นที่เธอยืนอยู่ ทันทีทีประตูเปิดออกเธอก็พาตัวเองเข้าไปด้านในสุด กำมือตัวเองไว้แน่น เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นเต็มฝ่ามือ ใจหายไ
