ยามจื่อ [23:00-00:59] ของวันเดียวกัน
เฟยเฟยหลับไปแล้ว ทว่านางกลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงบางอย่าง พอเปิดเปลือกตาขึ้นก็เห็นว่ามีร่างใหญ่กำลังทาบทับมาบนตัว จึงรีบพลิกตัวขึ้นคร่มพร้อมกับมีดที่ดึงออกมาจากใต้หมอนจ่อเข้าที่คอของอีกฝ่าย
“เฟยเฟยฉันเอง” คนใต้ร่างรีบร้องบอก ก่อนที่เมียรักจะปาดคอเขาเสียก่อน ถึงกระนั้นเขาก็ดีใจที่นางไม่ประมาท
“ใครใช้ให้มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงล่ะ” ต่อว่าก่อนจะเก็บมีดเข้าใต้หมอน แต่ตนเองก็ยังอยู่บนตัวเขา มือเรียวจึงยกขึ้นบีบสะโพกนางเบา ๆ คิดถึงใจจะขาดคนตัวเล็กจะรู้บ้างไหมนะ
“มาทำไม” ถามเสียงเบา เพราะเกรงจะปลุกให้เสี่ยวจูซึ่งนอนอยู่อีกฝั่งตื่นขึ้นมา สงสารเด็กที่ต้องมาเห็นอะไรเช่นนี้
“คิดถึง” บอกเพียงเท่านั้นเขาก็รั้งนางลงมาแนบริมฝีปาก ฉกชิมความหวานละมุนบนปลายลิ้นอุ่นของกันและกัน ความต้องการ ความรักมันโหยหาจนไม่อาจห้ามใจให้ออกห่างได้
หากเป็นการคบชู้ทั่วไปก็ค
