เฟยเฟยรอผู้ติดตามอยู่บนม้านอกเมืองอย่างร้อนใจ ทว่าไม่เห็นต้วนหลี่พาคนมาเสียที นี่ก็สายมากแล้วหากเดินทางช้าอาจจะมืด และเป็นอันตรายยิ่งกว่ากลางวัน
“เสี่ยวจูเจ้ารอต้วนหลี่อยู่ที่นี่ ข้าจะมุ่งหน้าไปกับพี่ไห่ถัง” หันมาสั่งความคนของตนได้ก็ใช้เท้าตีกระทบม้าจนมันออกวิ่ง ไม่รีรอคำทักท้วงจากผู้ใดแม้แต่น้อย องครักษ์หนุ่มจึงรีบตามไป
“หยุดก่อน เจ้าจะไปที่ใดกัน” กลุ่มคนควบม้าสวนทางมาเอ่ยถาม เพราะสตรีตรงหน้าคือภรรยาเขา
“ท่านแม่ไปวัดทางใต้ตั้งแต่เมื่อวาน ข้าจะรีบไปตามนาง” บอกเสียงห้วน ก่อนจะบังคับม้าไปต่อไม่ฟังใคร
เห่ยฟางรีบสั่งคนของตนหันหัวม้าบังคับตามไปทันที จนกระทั่งมาถึงเส้นทางหนึ่งห่างจากเมืองหลวงเกือบครึ่งวัน
ร่องรอยของรถม้าถูกลากเป็นทางยาวไปจนถึงผา สร้างความกังวลใจให้เฟยเฟยเป็นอย่างมาก นางเกรงว่ามารดาจะเกิดอันตราย จึงรีบลงไปดูเพื่อตรวจตรา
“ใจเย็น อาจไม่ได้เป็นเช่นที่เจ้าคิด” สามีเอ่ยปลอบ เมื่
