“กลัวหรือไม่” เสียงอ่อนของมารดาเอ่ยถาม พร้อมกับยกมือลูบหัวบุตรสาว หลังจากแอบดูการแสดงนางอยู่นาน ไม่คิดว่าบุตรสาวที่เคยอ่อนแอขี้โรคจะใจกล้าใช้ตนเองเป็นตัวล่อเช่นนี้
“ไม่เจ้าค่ะ ไยท่านแม่ไม่รออยู่ที่เรือนเจ้าคะ” มือเล็กดึงเสื้อคลุมกระชับให้มารดาอย่างห่วงใย คนเป็นแม่ก็ทำไม่ต่างกัน
“ได้เยี่ยงไร แม่เกรงเจ้าจะเป็นอันตรายน่ะสิ ได้ยินว่ามันหมายจะเอาชีวิตเจ้าอีก แม่แทบจะถือดาบไปบั่นคอมันด้วยซ้ำ หากมิใช่เพราะพ่อเจ้าห้ามไว้ มันคงไม่ได้พาเจ้ามาลำบากเช่นนี้แน่ ชั่วช้ายิ่งนัก” สรรพนามที่ใช้เรียกบุตรเขยยามนี้ต่างออกไปนางต้องอดทนตั้งแต่ชินอ๋องเล่าเรื่องให้ฟังในคืนนั้นแล้ว
ใจนางคงอยากจะเอาชีวิตเห่ยฟางในคืนนั้นเลยด้วยซ้ำ นี่ถ้าท่านหญิงรู้ว่าบุตรสาวที่อยู่ตรงหน้ามิใช่มู่เฟยเฟยคนเก่า จะไม่ยิ่งกว่านี้หรอกหรือ ที่สำคัญจะรับผู้ที่อยู่ในร่างบุตรสาวได้ไหม
เรื่องนี้ควรเป็นความลับใช่หรือไม่?
“ท่านแม่อย่าได้ใส่ใ
