บทที่ 43
ก็เท่านั้นเอง
“ใช่..น้องบอกเองว่ายังไม่ได้คบใครเป็นแฟน”
พรึ่บ!
มาร์ชเลื่อนเก้าอี้ออกห่างแล้วลุกขึ้นทันที เขาจ้องไปยังมายด์ที่น้ำตาคลอเบ้าเธอส่ายหน้าใช้สายตาวิงวอนอยู่ในที
..กูเอาจนพรุนแต่บอกคนอื่นว่าไม่ได้คบใคร สัสเอ๊ย!..
“พี่มาร์ช..” มายด์ทำท่าจะลุกแต่ถูกผู้เป็นแม่ดึงให้นั่งลงที่เดิม ร่างบางสั่นเทิ้มหวาดกลัวกับสิ่งที่จะตามมาเป็นอย่างยิ่ง อยากอธิบายให้เขาเข้าใจแต่เพราะสายตาดุของคุณพิมพ์พรรณเธอจึงไม่กล้า
“ผมขอตัวนะครับ” มาร์ชเค้นเสียงบอกคุณธวัช จากนั้นก็ตวัดสายตามองคุณพิมพ์พรรณ เขากำหมัดไว้แน่น สันกรามขึ้นสันนูนจนดูน่ากลัว ชาตินี้อย่าได้เผาผีกันเลย!
“พี่คะ..ฟังมายด์ก่อน” มายด์เรียกเสียงสั่น
“มายด์..หยุด!!” คุณพิมพ์พรรณปรามมายด์เสียงดัง จนคนร่วมโต๊ะมองกันไปมาอย่างมึนงงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างสามคน
“ผมไปนะครับ”
มาร์ชยกมือไหว้ผู้อาวุโสปรายมองมายด์เป็นครั้งสุดท้าย ความเจ็
