อัคคีเงยหน้าสบตาสาวสวยตรงหน้าด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่บ่งบอกถึงความตกใจแต่อย่างใด เพราะต่อให้เขากับ ‘พรรัมภา’ จะเคยมีความสัมพันธ์ต่อกัน แต่นั่นก็คืออดีต และไม่คิดที่จะกลับไปหาเธออยู่แล้ว
“ตายจริง บังเอิญจังเลยนะคะ พิงค์ไม่คิดเลยว่าเราจะเจอกันที่นี่ อ้อ! จริงด้วย ก็ร้านนี้เป็นร้านโปรดของอิฐนี่นะ”
พรรัมภาพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง หญิงสาวตั้งใจจะไปหาเพื่อนที่ร้านอาหารอื่น แต่บังเอิญเจอหมออัคคี ชายหนุ่มผู้แสนจะเย็นชาเสียเหลือเกิน ขนาดว่าเธอยอมพลีกายให้ง่ายๆ เขายังทำเหมือนไม่ได้มีความหมายอะไรด้วย ตอนแรก พรรัมภาก็ถอดใจและเลิกตื๊อหมอหนุ่มไปได้เดือนกว่า แต่พอมาเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังนั่งเดตกับผู้หญิงคนอื่น ความรู้สึกไม่พอใจก็ร้อนขึ้นมาอีกครั้ง จนต้องรีบเดินเข้ามาในร้านเพื่อทักทายเขา
“อืม บังเอิญจริงๆ”
พูดสั้นๆ เป็นปกติของอัคคีอยู่แล้วที่ไม่ค่อยสนใจจะเสวนากับพรรัมภามากนัก ในเมื่อความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นม
