จัดผู้ชายมาให้ลูกสะใภ้สินะ
587 Words
ปากสวยร้องลั่น สองนิ้วขยี้ร่องรักเปียกฉ่ำชนิดถี่ยิบเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด หากไม่ใช่เพราะเสียงเคาะประตูบ้านดังลั่นขึ้นเสียก่อน น้ำรักของเธอคงพุ่งออกเป็นทางเหมือนก๊อกน้ำแล้วล่ะ
“โอ๊ย! ใครมาเคาะอีกเนี่ย” เธอสบถอย่างอารมณ์เสีย นอนทอดอารมณ์ฟังเสียงเคาะประตูอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะยอมลงจากเตียง สวมชุดคลุมสีขาวแล้วออกจากห้องนอนตรงไปที่ประตูบ้าน
“พี่ต่อเหรอ ทำไมกลับมาเร็วจัง” แต่พอเปิดประตู กลับเป็นคนที่ทำให้เธอแปลกใจยิ่งกว่า เขาคือโยธา ลูกชายกำนันใหญ่ที่โดนจับข้อหายาเสพติดเมื่อปีก่อน ศาลชั้นต้นสั่งจำคุกสามปีและไม่อนุญาตให้ประกันตัว แล้วทำไมเขาถึงโผล่มาได้
“ไงน้ำผึ้ง”
“พี่โย!” เขาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับต่อชัยนั่นแหละ เป็นรุ่นพี่เธอสี่ปี เป็นผู้ชายคนแรกที่เธอมีความสัมพันธ์ด้วย แต่ไม่ได้คบหากันอย่างเปิดเผย เพราะตอนนั้นเธออายุยังไม่ถึงสิบแปด และอยู่ในช่วงวัยอยากรู้อยากลอง แต่ไม่อยากโดนผูกมัด “ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“สัปดาห์นึงแล้ว น้ำผึ้งเป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่าแต่งงานแล้วเหรอ” สายตาของโยธาดูมีลับลมคมนัยน์ มากกว่าอยากรู้เรื่องที่ถาม
“รู้อยู่แล้วจะถามทำไม”
“ไหนบอกจะไม่แต่งงาน อยากใช้ชีวิตสนุกๆ”
“เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนกันได้ ว่าแต่พี่เหอะ มาหาคนมีผัวแล้วทำไม นี่มันใช่เวลาเหรอ”
โยธายิ้มมุมปาก “ก็คิดถึงอ่ะ”
“คิดถึงเมียเพื่อนเหรอ อย่ามาตอแหลเลยพี่ พี่มีผู้หญิงเป็นร้อย จะไปหาใครก็ได้”
“แต่ไม่มีใครสู้น้ำผึ้งได้สักคน”
“ไม่ต้องมาตะล่อมหรอกน่า ฉันไม่ติดกับพี่หรอก พี่ต้องการอะไรกันแน่”
“พี่เข้าไปข้างในได้มั้ย”
“พี่โย...” เธอเกือบจะด่าอยู่รอมร่อ แต่ดันเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่หลังพุ่มไม้เข้าเสียก่อน สายตาของใครบางคนกำลังจ้องมาทางนี้อย่างจริงจัง มันทำให้เธอรู้ทันทีว่าเป็นแผนการของใคร
“ผัวไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ”
“รู้ได้ไง”
โยธาสะอึก “เอ่อ...”
“พี่โย” เธอพูดเบาลง “ฉันรู้นะว่าพี่ทำแบบนี้ทำไม พ่อผัวฉันใช้เส้นสายช่วยเหลือเรื่องคดีของพี่ใช่มั้ย”
โยธาขมวดคิ้ว “รู้เหรอ?”
“แลกกับให้พี่กลับมาหาฉัน ทำให้ฉันกับพี่ต่อเลิกกัน อะไรทำนองนั้น”
“โหว รู้หมดเลย ฉลาดตลอดนะเราอ่ะ เฮ่อ สงสัยพี่ต้องกลับเข้าไปใหม่”
“ไม่หรอก ฉันจะช่วยพี่”
“จริงเหรอ”
“แต่พี่ต้องช่วยฉันก่อน”
“ยังไง”
เธอแสร้างทำเป็นจับมือโยธา แต่สายตายังเหล่มองคนแอบดู พูดเสียงกระซิบกระซาบ “เข้าไปในบ้านกันเหอะพี่”
ว่าแล้วก็ดึงชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน แล้วปิดประตูจนสนิทแน่น
“ออกทางประตูหลังบ้านเลยพี่”
เธอกับโยธาออกทางประตูหลังบ้าน เดินฝ่าความมืดห่างจากตัวบ้านมาราวร้อยเมตร แล้วจึงหยุดฝีเท้าหลังต้นไม่ไหญ่ หันกลับไปมองตัวบ้าน เห็นพ่อผัวเดินย่องเข้ามาที่หน้าต่างห้องนอนของเธอซึ่งปิดสนิทไว้ พยายามแนบหน้ามองเข้าไปข้างในผ่านช่องหลืบอย่างยากลำบาก
“กะจะถ่ายคลิปล่ะสิ”
“แกแค่อยากเช็คมากกว่า เพราะแกบอกให้พี่ถ่ายคลิปไว้ด้วยอยู่แล้ว”
“ร้ายกาจ!”
- Writer
