ภุชงค์กำลังสั่งงานหัวหน้างาน จากนั้นจึงเดินมาหาเจ้านายที่ยืนรออยู่ที่รถแล้ว
"พ่อเลี้ยงครับ เรากำลังจะไปไหนกันครับ?"
"ไปหาพรานป่า พรานที่ชำนาญป่าหรือว่าใครก็ได้ที่ชำนาญป่าลึกในอุทยาน มึงรู้จักใครบ้างหรือเปล่า?" รักษาถามผู้จัดการไร่หนุ่ม
"ยากนะครับ แต่คนแรกที่นึกได้เลยก็คงจะเป็นลุงเชครับพ่อเลี้ยง แต่มันก็มีพวกที่ชำนาญป่ากันหลายคน" รักษาครุ่นคิด จากนั้นเขาจึงขึ้นรถไปนั่งประจำที่คนขับ ภุชงค์จึงรีบเปิดประตูขึ้นรถเช่นเดียวกัน
รักษาขับรถมาจนถึงหน้าบ้านของช่อเอื้อง เขาจอดรถบริเวณริมรั้วด้านนอก แล้วทั้งสองจึงลงจากรถ เดินมาหยุดอยู่ที่ประตูรั้วพร้อมกับมองเข้าไปข้างในบ้านที่เงียบสงัด
"บ้านเงียบขนาดนี้ ยังไม่ตื่นกันหรือเปล่าครับ" ภุชงค์พูดขึ้น
"นี่มันสิบโมงเช้าแล้วนะ ถ้าลุงเชแกคงตื่นแล้ว แต่ถ้ายัยช่อถ้ายังไม่ตื่นก็ไม่แปลก" พูดแล้วทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปในบริเวณบ้าน
ทว่ารักษากลับสังเกตเห็นรอยล้อรถ
