MINT ACADEMY 5: CHAOS

CHAPTER 6: THE SECRET MESSAGES

Para kaming binuhusan ng malamig na tubig nang matapos na ni Mark i-decode ang cryptic message na binigay sa amin ng organization. Tama nga ang hinala namin, hindi nga para sa president ang sulat na ito kundi derekta itong para sa amin.

"Ah, what a pain in ass." Dinig kong sambit ni Jullia habang nakatakip ang kanyang mukha ng kanyang kanang braso.

"What can we do something?" Dagdag naman ni Min na halata ang pag aalala sa kanyang boses.

"What can we do? Hindi naman natin alam kung saang playground, malls or public places ang papasabugin nila. Hindi din natin alam kung kelan." Frustrated naman na sambit ni Kass.

Napabuntong hininga na lang din ako dahil hindi ko rin alam kung ano ang gagawin.

Bomb, ha.

Pumikit ako dahil walang nag-re-register sa utak ko.

"I think the news can help us." Sambit naman ni Mark dahilan para mapadilat ako ng mata at mapatingin sa kanya.

"Paano mo naman nasabi?" Tanong ni Yana.

Kung academically baka makatulong pa ako pero sorry talaga I'm not into detective types. Sobrang hina ko talaga pagdating sa ganito.

"Well, I think Mark is right." This time kay Henry naman kami napatingin. "May clue naman siguro sila na ibibigay sa media nang hindi nahahalata ng iba."

"For sure na ang ibang sikat na detective ay natutuwa sa ganitong klaseng mind game. Heck, parang ayoko na." Inis naman na sabi ni Min.

Ako rin naman ayoko na rin kaya lang ano ba ang magagawa ko? Wala namang mangyayari if ever na umayaw ako baka mas madagdagan pa.

"Sa hindi malamang dahilan iba't ibang lugar sa buong mundo ang sumasabog at wala pa ring makuhang ebidensya ang mga otoridad. Pinaniniwalaang mga terorista ang may gawa nito."

Parang piniga ang puso ko ng ipakita sa telebisyon ang mga pagdadalamhati ng mga nawalan ng mahal sa buhay dahil sa pagsabog.

Nagulat na lang ako nang maramdaman ko na may dumampi sa pisngi ko at nakita kong pinupunasan ni Yana ang luha na pumatak sa pisngi ko.

Ah, umiiyak na pala ako ng hindi ko namamalayan.

"Everyrhing's going to be okay, okay? You don't have to act like strong as always." She said.

I just smiled at her softly and sighed, "Well, I can't do something about it."

"Ang tangi lamang nagbibigay ng lead sa mga otoridad ay ang isang marka na sa unang pangyayari ay binaliwala nang otoridad ngunit sa mga sunod sunod na pagsabog ay nakita nila ang marka na ito. Ito ay ang six side star with a color of blue and white. Hindi pa alam ng mga otoridad kung bakit at paano hindi nasira nang apoy ang kulay nito."

Napabuntong hininga na lang ako sa napanood namin sa balita.

"Hindi ko alam na may mga pagsabog na pala na nangyayari sa bansa natin." Malungkot na kumento ni Yana.

"So do I. Hindi ko alam kung talaga bang hindi natin alam o sadyang hindi lang talaga natin inaalam." Min added.

Wala nang nagsalita pa sa amin at nanood na lang kami nang balita. Gaya nga ng sinabi ng reporter sa balita lahat ng pagsabog na nangyari ay may marka na naiwa.

"Magkakalayo at hindi naman magkakaugnay yung lugar pero bakit pinapasabog nila? I mean, marami ang nadadamay." Inis na sambit ni Kass.

"Kass," Tawag ni Henry kay Kass at napatingin naman kami sa kaniya. "Nangyari ang mga pagsabog sa iisang lugar. Hindi ko alam kung co-incidence ba ito but we have to know. Can you do a holograpic map for us?"

Kass nodded and in a moment nagkaroon na ng holographic map sa harapan namin ng lugar kung saan nangyari ang pagsabog.

"Shall I put the places na pinasabog?" Kass asked and Henry nodded.

"To think the F city lang ang nakakaranas nito." Dagdag naman ni Jullia.

Wala nang nagsalita pa sa amin at hinintay na lang namin si Kass na matapos sa holographic map nya. When she done with it we all gasped.

"Oh my gosh!" Yanna exclaimed.

Para akong nawalan ng lakas at napaupo sa sofa dahil sa nakita ko. The bomb places, when you connect it...

"The organization's mark." Mahinang sambit ni Henry. "I knew it." He added.

Napasabunot naman ako sa nalaman namin at napatitig sa paanan ko. What should I do? Nagkamali ba kami sa ginawa namin na pagkalaban sa kanila? If so, then all of this were our fault- my fault. If not, then why are they doing this? Why are they putting their anger towards the innocent people?

Without knowing my tears fall from my eyes and I sighed deeply. I stood up and went out. I need fresh air.

Nagpunta ako sa lugar kung saan bawal ang mga estudyante pero dahil sa isa akong verdant I can go whereever I want. Nang makarating ako sa lugar na iyon ay umakyat ako sa puno at naupo sa isang sanga. From here I can see the Twelve Academy's gate connecting to our academy and I can also see the wide open field beyond it.

"Ang tagal mo naman, Marvin. Hirap na hirap na ako." I whispered and I closed my eyes. "Hindi ko na alam ang gagawin ko. Come back, please. Nag aalala na rin ako sayo." Huminga ako at pinunasan ang luha ko. "Hindi na kita makausap. I'm trying to find you but I can't connect with you. What the heck happened to you?"

"Okay ka na ba?" Tanong ni Min sa akin nang makapasok ako sa kwarto namin.

Tumango ako, "Medyo. Hindi ko lang kinaya. I'm overwhelmed on what is happening in this world. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat nating gawin." I said and they looked at me like they're also lost.

"We also don't know what we're going to do." Jullia said and sat down on the left side of the bed. "Kung pwede lang na walang madamay na sibilyan gagawin natin e, kaya lang anong magagawa natin? Hindi naman natin hawak ang utak ng mga makasariling taga-organisasyon na iyon." She added.

"Yeah, all we have to do is to fight for the justice. We have to do everything. Whatever it take for us." Yana intervined and lay down on her own bed. "By the way, Henry said he had a plan."

"Yeah, both of them- Mark and Henry are trying their best to know where the first bombing will happen after we read the letter." Kass said.

Napaupo na lang din ako at walang may balak magsalita sa amin. Sa katahimikan na ito hindi namin alam kung ano ang iniisip ng bawat isa sa amin. Ayaw naming alamin hindi dahil sa ayaw namin masira ang mood ng bawat isa o hindi kaya akalain na sinisira namin ang privacy ng bawat isa. Instead, we want to keep it to ourselves in order for the others to keep going. Pakiramdaman pa lang na walang gamit na ability alam na namin ang nararamdaman ng bawat isa pero walang nagsasabi tungkol doon.

We want to keep our pain and confusion to ourselves in order for the others to think about their own problem. I know, na mas madali kung sasabihin namin pero hindi din naman kasi namin alam kung paano namin ma-ha-handle ang problema ng bawat isa sa amin. I also dont want to add to their burden.

"Kelan kaya matatapos ito 'no?" Dinig naming tanong ni Yana.

"Sana matapos ito as soon as possible. Sa totoo lang kasi hirap na hirap na ako." Sagot naman ni Min.

"Hindi lang naman ikaw ang nahihirapan, Min. Lahat tayo." Kass intervined and I looked at her because I felt like she wanted to tell us something. "You know, what happened before really makes me realized that some people who had money wanted more."

"Their greediness bound no end." I commented and they looked at me. "Kung hindi dahil sa pagiging greedy nila edi sana hindi nangyayari itong mga tao." I added.

Napayuko naman sila sa sinabi ko and Jullia commented, "You're right, sister in law." And she sighed. "By the way," Napatingin naman kami sa kanya. "Hindi mo pa ba nakakausap si kuya?"

I looked at her and smiled sadly, "Hindi pa. May ibang babae na ata 'yun doon eh." I joked.

Tinaasan naman ako ng kilay ni Jullia dahil sa joke ko at napailing naman sya.

To be honest, natatakot ako na baka nga totoo itong joke ko. Baka nga nakahanap na siya ng iba. Hindi naman sa wala akong tiwala sa kanya, malaki ang tiwala ko kay Marvin. Pero kung totoo nga na nakahanap na siya ng iba doon, ano pa nga ba ang magagawa ko? I am not as powerful as the people in Twelve Academy. At least humanap naman siya ng mas malakas sa akin.

Dahil sa pag-o-over think ko feeling ko nasira ko na lalo ang mood ko. Huminga na lang ako ng malalim at kinuha ang phone ko saka nanood ng balita. Sobrang dami ng balita na patungkol sa bombing and terrorist hindi ko na alam kung anong uunahin ko.

"Still reading about it?" Napatingin ako kay Jullia na nasa tabi ko na at napatingin din ako kay Min, Yana, at Kass na tulog na ngayon.

Tumango naman ako, "Yeah."

"About what you've said earlier."

Kumunot naman ang noo ko, "Alin doon?"

"About my brother." Hindi naman ako nakapagsalita sa sinabi nya and she sighed. "I know that you have a lot of trust to him but in the end he's still a man, I know. Pero kilala ko si kuya, Kesia." She said and looked at me sadly, "He won't do something so stupid like before. Hindi ka 'nun ipagpapalita." She added.

Ngumiti naman ako sa kanya, "Alam ko naman iyon. Hindi ko lang mapigilan mag-overthink. Ewan ko ba dito sa isip ko. Sa dami dami ng problema iyon pa ang mas pinoproblema." And I sighed.

Napailing lang naman si Jullia sa akin, "Because you love him- my brother and you're afraid to lose him." Then she smiled at me, "Well, if ever na ipagpalit ka niya lagot talaga siya sa akin. Kahit na magkadugo kami itatakwil ko talaga siya."

Mahina naman akong natawa, "Ewan ko sayo, Jullia. Matulog ka na."

Napailing naman siya, "Ikaw ang mukhang ewan sa ating dalawa. Matulog ka na rin. Matatapos din lahat ng ito." At nahiga na siya sa kabilang side ng kama ko.

Napatingin naman ako sa mga babae na natutulog sa loob ng kwarto. I wanted to be their strength, I want them to lean on me, I want to be there when they needed me but seems like it's the opposite. They are my strength and my weaknesses, they are also always there for me to lean on, they are always be there when I needed someone the most. Hindi ko akalain sa ganitong klaseng lugar ko pala makikilala ang totoo kong kaibigan.

Nawala ako sa pag isip ng kung anu-ano nang bumukas ang pinto at nakita ko naman si Henry at Mark.

"Anong problema?" Tanong ko.

Sa itsura pa lang kasi nila alam ko na na may hindi magandang nangyari or may mga masasamang balita. Basta hindi maganda.

"Hindi ka pa tulog?" Tanong ni Henry.

Napairap naman ako, "Obviously? Wow, tanong ko naging tanong din ang sagot."

Bumuntong hininga si Henry at tumabi din naman si Mark kay Kass sa higaan ganoon din naman si Henry kay Yana.

"May nagpadala ng sulat dito sa atin. Hindi ko pa nababasa ang laman, bukas sabay sabay nating basahin." Henry said and he laid down. "Good night, matulog ka na rin, miss Rank two."

Napairap naman ako, "Fine, mister rank one." I answered.

"Good night, Kesia."

"Good night, Mark."

I hope it's not as bad as I think it is.