ตอนที่ 19
แต่งแล้วค่า
“ปู่จ๋า ย่าจ๋า อายัก”
ตาหวานวิ่งออกจากบ้านไปหาปู่กำนัน ย่าก้าน กับอารัก ทั้งสามเพิ่งลงจากรถกระบะพร้อมกัน พอวิ่งไปใกล้จะถึงรถยายหนูเลือกเลี้ยวไปหาปู่จ๋า คนเป็นปู่ก็ยิ้มหน้าบาน ย่อตัวลงอุ้มหลานรักขึ้นกอดเต็มอก
“ฉะหวัดดีค่ะปู่จ๋า”
“โอ๊ย! หลานฉัน น่ารัก รู้ความขนาดนี้ ปู่จ๋าจะไปไหนรอดฮึ!” ย่าก้านแซวยายหนูที่เลือกวิ่งเข้าหาปู่จ๋า กำนันไสวหัวเราะชอบใจ
“ป๊ะป๋าของอีหล่าตาหวานเป็นจั๊งใด๋ครับ”
กำนันไสวถามหลานสาวว่าป๊ะป๋าของตาหวานเป็นยังไงบ้าง
“ป๊ะป๋าเจ็บแขนค่ะ แต่ป๊ะป๋าของหนูเก่งฉุด ๆ ป๊ะป๋าไม่ร้องไห้เลย แต่หนูร้องไห้ฮือ ๆ หนูกลัวป๊ะป๋าหนีกลับฉะหวัน แต่ป๊ะป๋าบอกหนูว่าป๊ะป๋าไม่กลับฉะหวันหรอก ป๊ะป๋าจะอยู่กับหนูกับหม่ามี้ค่ะ”
ยายหนูเล่าเสียงเจื้อยแจ้ว ใบหน้ายิ้มแย้ม พลอยทำให้ผู้ใหญ่อมยิ้มไปความน่ารักไร้เดียงสาของเธอ พ่อกำนันพยักหน้ารับฟังแล้วก็อมยิ้ม
“งั้นเราเข้าไปหาป๊
