GEORGE
ABOT-LANGIT ang aking kaba nang tuluyan akong makapasok sa kanyang opisina. Hindi ito ang unang beses na nakapasok ako roon dahil madalas din akong ipatawag ng matandang Montenegro kapag may top seller akong libro.
Ngunit sa pagkakataon ito ay iba ang aking pakiramdam. Sa tingin ko ay bigla na lamang naging masikip ang dati'y malaking opisina na iyon. Sa aking pakiwara ay maliit ang lugar na iyon para sa aming dalawa.
"Have a seat," alok niya sabay turo sa mahabang sofa na naroon sa loob ng kanyang opisina.
Ngunit imbis na sa mahabang sofa ay mas pinili kong umupo sa pang-isahang upuan na nasa tabi nito. Matapos umupo ay hindi ko sinasadyang mapalingon sa kanyang gawi. Hindi nakaligtas aking paningin ang bahagyang pagtaas ng isa niyang kilay dahil sa ginawa kong pag-upo sa pang-
