“จะพาฉันไปให้เพื่อนเลวๆ ที่เลวพอๆ กับคุณดูถูกอีกหรือไง”
ความทรงจำเมื่อวันก่อนผุดพรายขึ้นมาในสมองเธออย่างช่วยไม่ได้ และเธอก็ไม่ชอบมันเอาเสียเลย
“ถ้าเธอยังไม่เลิกนิสัยปากเสียนะมน” ไคลน์เตือนหญิงสาวเสียงต่ำ รู้สึกฉุนโกรธขึ้นมาที่เธอทำท่าเหมือนกับจะต่อต้านเขา “เธอคงไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่จะได้อยู่บนเตียงกับฉันแทน จะเอาแบบนั้นใช่ไหม”
ชายหนุ่มข่มขู่เธอกลับบ้าง เขาไม่ได้อยากรังแกเธออีกต่อไปแล้วเมื่อรู้ความจริงพวกนั้น ทว่าความปากเก่งและปากดีของเธอก็ทำให้เขาสงสารเธอไม่ลง มนสิการจะช่วยทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยไม่เป็นหรือยังไง
เธอต้องการให้เขาสงสารเธอหรือเกลียดชังปากเสียๆ ของเธอกันแน่!
มนสิการได้ยินอย่างนั้นก็ห่อไหล่ ตัวสั่นด้วยความกลัว เธอกลัวที่จะต้องอยู่กับเขาบนเตียงนั่น ผู้ชายตรงหน้ามีข้อเรียกร้องมากมายเสียจนเธอแทบจะทนรับมันไม่ไหว
“คุณมันชั่ว ไคลน์ เพนเดิลตัน! ฉันเกลียดคุณ!”
หญิงสาวบริภาษ
