หลังจากที่การเจรจาล้มเหลว มนสิการยังคงถูกกักตัวอยู่บนหอคอยงาช้างของไคลน์พร้อมกับลูกต่อไป จนกว่าไคลน์จะจัดการเรื่องวีซ่าเข้าอังกฤษของมนสิการและลูกเสร็จ ซึ่งในระหว่างนั้นอาการของเด็กชายเมธัสก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางสงครามเย็นระหว่างมนสิการและไคลน์ที่ดำเนินไปอย่างเงียบๆ แต่สัมผัสได้อย่างชัดเจน
“มามี้ ทำไมเราถึงยังอยู่ที่นี่ ผมคิดถึงเจสซี่”
เด็กชายเมธัสถามผู้เป็นมารดาในเช้าวันที่ห้านับตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เขาอยู่แต่ในห้องกว้างๆ นี้ ไม่ได้ออกไปไหนทั้งสิ้น และตอนนี้เขาก็เบื่อจะตายแล้ว
“มามี้”
เด็กชายเขย่าแขนผู้เป็นแม่แรงๆ เมื่อมนสิการไม่ยอมตอบคำถามของตนเอง
“มามี้ขอโทษนะครับ”
มนสิการได้แต่เอ่ยพึมพำเสียงสั่นพร่า เธอเองก็อยากออกไปที่นี่ใจจะขาดแต่ก็ทำไม่ได้
ไคลน์ซึ่งบังเอิญก้าวเข้ามาภายในห้องและได้ยินคำถามของเด็กชายเมธัสตั้งแต่แรกก็อดที่จะโพล่งขึ้นมาด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ระคนเอ็นดูไม่ได้
