“แต่แพททริกเป็นเพื่อนของคุณนะ! คุณกล้าแย่งคนรักของเพื่อนอย่างนั้นเหรอ?”
“เพื่อนแล้วยังไง" พ่อมดเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเย็นชา "ยิ่งเป็นเพื่อนก็ยิ่งต้องรู้ว่าเธอเป็นคนของฉัน ลูกของเธอก็เป็นลูกของฉัน"
“คุณมันเลวทรามไคลน์ ชั่วช้า...ปีศาจ"
หญิงสาวกระซิบบริภาษใส่หน้าเขาด้วยความเกลียดชังสุดหัวใจ ทว่าคนถูกด่ากลับเอาแต่หัวเราะเท่านั้น ไม่ยี่หระกับถ้อยคำของหญิงสาวเลยสักนิดเดียว
ในหัวใจอันเดือดดาลของเขานั้นลุกท่วมไปด้วยไฟแห่งโทสะ เธอจะโกรธจะเกลียดเขาอย่างไรเขาไม่สนใจ เธอจะรักเขาหรือไม่เขาไม่สนใจ เขาไม่ยินยอมให้เธอจากไป ไม่ว่าเมื่อห้าปีก่อนหรือตอนนี้
แต่เธอกับลูกต้องอยู่กับเขา...ตลอดไป!
“คุณจะทรยศเพื่อนของคุณเหรอ ถ้าแพททริกรู้เขาจะต้องเสียใจ ละ...แล้วฉันก็รักเขาไม่ได้รักคุณ!” หญิงสาวตอกใส่หน้าเขาอย่างหมดความอดทน เธอถูกผลักลงไปนอนแผ่หราบนเตียงกว้างอย่างไม่อาจตั้งตัว โดยมีไคลน์ตามขึ้นมาด้วยท่าทีค
