สามวันต่อมา...
“อย่าคิดว่าเธอจะหนีฉันไปได้นะมน”
ไคลน์เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นมนสิการหมุนตัวเดินหลีกหนีเขาทันทีที่เห็นหน้า จนไคลน์ทนกับสภาพเหมือนหนูวิ่งหนีแมวไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงรีบปรี่เข้าไปกระชากตัวมนสิการให้เลิกวิ่งหนีเขาเสียที และเขาก็รำคาญกับสภาพแบบนั้นเต็มทนแล้ว!
มนสิการที่ถูกยึดจับเอาไว้ก็ถอนหายใจยาว เธอปรับสีหน้าตนเองให้ราบเรียบ พยายามเรียกความเข้มแข็งให้กับตัวเองมากที่สุด ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับไคลน์ในที่สุด
“ฉันเบื่อแล้วนะที่จะต้องมาพูดเรื่องพวกนี้กับคุณ”
หญิงสาวบอกแก่เขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา นับตั้งแต่ไคลน์รังแกเธอเมื่อสามวันก่อน เธอก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อไคลน์ทำตัวร้ายกาจและไร้เหตุผลถึงขนาดนั้น ก็ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องเจรจาอะไรกับเขาอีกต่อไป
“เธอคิดว่าฉันไม่เบื่อหรือไง”
ไคลน์บีบข้อมือเล็กของหญิงสาวแน่น มองเธอด้วยสายตากราดเกรี้ยวเย็นชา
