ตันหยงยืนนิ่งงันพร้อมกับจ้องมองสามีตนอย่างหวาดหวั่น ใช่ว่านางจะรังเกียจเขาเช่นที่ฟู่อินโหวเอ่ย แต่ที่นางเป็นเช่นนี้ก็เพราะกลัวตนเองจะเผลอใจไปกับความใกล้ชิดที่อีกฝ่ายมีให้
เขาคือพระเอกที่ต้องคู่กับนางเอก และสตรีที่ว่าจะปรากฏตัวในอีกไม่ช้านี้ ในเมื่อเนื้อหาหลาย ๆ อย่างมันยังคงเดิม ฉะนั้น นางก็ไม่ควรเสี่ยงเอาใจดวงนี้ไปมอบให้เขา
“ขะ… ข้า” ตันหยงไม่รู้จะกล่าวอันใด นางจึงเอ่ยได้แค่นั้น และมันก็ทำให้ผู้ที่นั่งมองอยู่ถึงกับหน้าเสีย เขาไม่กล่าวอะไร ทว่าร่างสูงกลับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเงียบ ๆ
ส่วนคนในห้องก็ได้แต่มองตามอย่างรู้สึกผิด เพราะอาการตื่นกลัวของนางมันดูเหมือนรังเกียจเขาจริง ๆ
“ฮูหยิน ทำไมท่านโหวถึงออกไปล่ะเจ้าคะ คิดว่าจะอยู่ทานอาหารด้วยกันเสียอีก” ชงมู่เอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามา
“เขาคงมีงานต่อกระมัง” ตันหยงตอบแล้วก็หันมาเก็บภาพที่ล่วงหล่นลงพื้น เป็นเหตุให้คนสนิทสงสัยอีก
