ในบ่วงมาร

EP. 06

เธอยืนฟังคนเป็นสามีพูดด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอไม่ได้ฝันไป เพราะหัวใจดวงน้อยรวดร้าวราวกับแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยน้ำมือของคนที่เธอรักหมดหัวใจ น้ำตาที่ไหลอาบแก้มทุกคืนเกิดจากความเจ็บปวดแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้นเมื่อเทียบกับตอนนี้ ปุณณดาปาดน้ำตาทิ้งมองเขาราวกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

“ปอย... พี่ขอร้อง” เมื่อเธอกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไปเหมือนครั้งที่แล้ว นรวีร์จึงรั้งเธอไว้ด้วยการจับข้อมือไว้

“พี่วีร์บอกปอยได้ไหมว่าปอยทำอะไรผิด ปอยไม่ดีตรงไหน ปอยพร้อมจะปรับปรุงทุกอย่าง” หญิงสาวอ้อนวอนถามเขาทั้งน้ำตาไหลอาบแก้ม

“พี่ผิดเอง ปอยไม่ได้ผิดอะไร”

คนพูดไม่กล้าสบตากับหญิงสาว เขาเมินมองไปทางอื่น ด้วยรู้อยู่เต็มอกว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นเรียกว่าสารเลวยังน้อยไปด้วยซ้ำ เมื่อเทียบกับความรักที่ปุณณดามีให้กับเขา เธอไม่ได้ทำอะไรผิด เธอไม่สมควรจะมาเจอผู้ชายที่ใจโลเลอย่างเขาเลยด้วยซ้ำ

“ถ้าอย่างนั้นปอยไม่หย่า ปอยไม่เลิก เพราะไม่ว่าพี่วีร์จะทำอะไรผิดมา ปอยพร้อมจะอภัยให้พี่ได้ทุกอย่าง แต่ปอยอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ พี่วีร์อย่าทิ้งปอยไปเลยนะคะ บอกปอยว่าพี่ต้องการให้ปอยทำอะไร ปอยพร้อมจะทำให้พี่ทุกอย่าง” เธอโผเข้ากอดเขาไว้แน่น หญิงสาวซบใบหน้าลงกับอกกว้าง พรั่งพรูหยาดน้ำอุ่น ๆ ไหลรดแก้มราวกับเขื่อนน้ำตาแตก

“อย่าทิ้งปอยไป ปอยรักพี่วีร์”

เธอพร่ำบอกกับเขาเช่นนั้น นรวีร์ถึงกับหลับตานิ่ง หัวใจของเขากระตุกแรงเช่นกันยามที่ได้เห็นน้ำตาของภรรยา เขาโอบกอดเธอตอบ แต่ใจก็ค้านว่าการแสดงออกที่นุ่มนวลเกิดจากความสงสารที่เหลืออยู่

สามวันแล้วที่ปุณณดาถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ ร่างกายของเธอกำลังอ่อนแอจากการไม่ได้พักผ่อน บวกกับมีบางสิ่งก่อกำเนิดขึ้นในร่างกาย ทำให้หญิงสาวอ่อนระโหยโรยแรงซูบผอมไปทันตา เพราะไม่ค่อยจะมีอะไรตกถึงท้อง อาจจะเป็นอาการของคนแพ้ท้องและปัญหาที่รุมเร้า ยังดีที่เธอยังได้รับความเมตตาจากสามีที่ยังใช้ชีวิตร่วมบ้านกัน โดยป้าฉลวยคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง นรวีร์จ้างแม่บ้านคนเดิมให้อยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง โดยจ่ายค่าตอบแทนให้อย่างงาม เขาอ้างว่างานยุ่ง แต่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่ นรวีร์ได้เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ

ใครก็ได้... หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เธอเคารพนับถือ ขอให้นรวีร์คนเดิมกลับมาได้ไหม... หญิงสาวตั้งจิตอธิษฐานอยู่เช่นนี้ทุกคืนวัน บางครั้งสิ่งที่มองไม่เห็นก็เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจของคนเรายามท้อแท้ได้ดีกว่า

ตั้งแต่วันนั้นปุณณดาก็รู้ว่าเธอคือคนแปลกหน้าของสามีไปแล้ว มือบางวางทาบทับบนท้องน้อยด้วยความหวงแหน... ถ้าเขารู้ว่ากำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในตัวเธอ เขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม

หญิงสาวค่อย ๆ ยันกายตัวเองลุกขึ้นนั่ง มองดูนาฬิกาบนโต๊ะหัวเตียงบอกเวลาขณะนี้เจ็ดโมงเช้า เธอได้ยินเสียงเครื่องดูดฝุ่นกำลังทำหน้าที่อยู่ เธอจึงไม่ได้เรียกป้าฉลวย อีกทั้งไม่อยากรบกวน หญิงสาวค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งให้หลังตรง และวาดเท้าลงจากเตียง เธอพยุงขืนตัวเองเกาะไปตามผนังห้องจนไปถึงห้องน้ำ จากนั้นก็ปิดประตูให้สนิทก่อนจะโก่งคออาเจียน อาการนี้จะมาทุกเช้าและเย็น และเพิ่งจะเริ่มเป็นหลังจากที่รู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตอยู่กับเธอ มันคืออาการแพ้ท้อง แต่โชคดีที่เธอไม่ได้แพ้กลิ่นอาหารแต่อย่างใด ตารางการดำเนินชีวิตของเธอเปลี่ยนไปทั้งเรื่องการหลับและเรื่องการกิน ขืนเป็นแบบนี้กลัวว่าหนึ่งชีวิตน้อย ๆ อาจจะแย่ ถึงเวลานั้นเธอคงเป็นเธอเองที่เสียใจ หญิงสาวตั้งมั่นว่าจะคุยกับเขาเรื่องลูก มันอาจจะทำให้ครอบครัวกลับมาเป็นครอบครัวอีกสักครั้ง บางทีเธอก็ควรจะทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน ชีวิตคู่จืดชืดเพราะการดำเนินชีวิตที่ราบเรียบเกินไป

ปุณณดาพาตัวเองลงมาจากชั้นบน วันนี้เธอหยิบชุดเดรสสีชมพูหวานขึ้นมาสวมใส่ บรรจงแต่งแต้มใบหน้าให้ดูสดใสเข้ากับชุด

“โห... วันนี้คุณปอยสวยจังเลยค่ะ ป้าอยากให้คุณปอยสวยแบบนี้ทุกวัน” ฉลวยที่กำลังทำความสะอาดอยู่ที่ขั้นบันไดถึงกับชมเปราะ

“คุณปอยเป็นยังไงบ้างคะ”

“ดีขึ้นแล้วค่ะ ปอยว่าวันนี้ปอยจะทำอาหารไปให้พี่วีร์ที่บริษัทค่ะ”

นางฉลวยขมวดคิ้วมุ่น ร้อยวันพันปีเจ้านายสาวไม่ค่อยจะออกจากบ้าน ถ้าหากไม่มีนัดกับเพื่อนออกไปทานข้าวหรือซื้อของบ้าน อาจจะเดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้ง เพราะที่รู้ ๆ มาเพื่อนของเธอก็ทยอยแต่งงานมีลูกมีสามีกันไปเกือบหมดแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ติดบ้าน ทำนั่นนี่ไปตามประสา ยังแอบนึกอิจฉาพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกมาได้น่ารักเสียขนาดนี้

“ปอยจะเข้าครัวทำอาหารสักหน่อยนะคะ”

“ป้าช่วยค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ... ปอยทำเองได้ ทำอาหารแค่ไม่กี่อย่าง ทำที่พี่วีร์ชอบ”

คนพูดระบายยิ้มไปทั่วใบหน้า เธอคิดเมนูไว้ในหัวตั้งแต่ตอนอาบน้ำ นรวีร์เป็นคนชอบทานอาหารอยู่ไม่กี่อย่าง เขาจะวนเวียนกินอยู่แค่นั้น และทุกอย่างต้องไม่เผ็ด ไม่เค็ม ไม่หวาน รสชาติต้องกลมกล่อม เธอรู้ใจเรื่องอาหารของเขาเป็นอย่างดี หญิงสาวตั้งใจและทำมันสุดฝีมือ อดตื่นเต้นไม่ได้เพราะนี่คือการไปบริษัทของสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายครั้งแรก