แต่ก็น่าแปลก... เขาคอยโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือทนายความมาหลายวันแต่ก็ไร้วี่แวว ทั้งที่เขาก็พอรู้ข่าวจากเพื่อน ๆ ว่านรวีร์ถูกทำร้ายจนต้องไปนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ปัฐน์สลัดความคิดเห็นใจอดีตเพื่อนออกไปจากสมอง ดึงสติตัวเองให้กับมาที่จุดสำคัญในชีวิต หัวใจของเขาห่อเหี่ยวและล้าเต็มที พยายามตามหาปุณณดาทุกวิถีทาง แต่ดูเหมือนมันมืดมนจนหนทาง แม่ก็มาล้มป่วยเพราะความเป็นห่วงหญิงสาวไปอีกคน ซึ่งก็ไม่รู้ป่านนี้ปุณณดาจะเป็นอย่างไรบ้าง ฝากเพื่อน ๆ ของเธอให้ช่วยส่งข่าวอีกแรง แต่ทุกอย่างยังคงเงียบงันราวกับเธอไร้ตัวตนบนโลกใบนี้ เขาหลับตาลงไม่อยากคิดเมื่อวันหนึ่งจะไม่มีเธอจริง ๆ ขออย่าให้เธอคิดสั้นทำร้ายตัวเอง นี่คือสิ่งที่ปัฐน์ภาวนาทุกคืนจนกระทั่งเผลอหลับไป
เช้าวันใหม่ที่อาจจะหม่นหมองดังเช่นทุกวัน ร่างหนาบนเตียงขยับลุกนั่งสลัดไล่ความง่วงงุน ร่างกายกำลังต่อต้านเมื่อความเหนื่อยล้าเข้าครอบครอง ปัฐน์ควรจะไ
