“ไอ้ปัฐน์!”
เขาตามมาทันและจับไหล่ของปัฐน์รั้งไว้ แต่ปัฐน์ผลักออกเต็มแรง ทว่าวันนี้นรวีร์เตรียมตัวมาแล้วเขาจึงไม่พลาดท่าล้มลงไป
“มึงพูดสิว่าสิ่งที่ไอ้ดิษพูดไม่เป็นความจริง ปอยไม่ได้ท้อง แล้วมึงก็ไม่ได้พาปอยไป!”
“มึงจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ”
“จำเป็น! เพราะกูเป็นผัวปอย และเป็นพ่อของลูกกู!”
“อดีต... มึงไม่เข้าใจคำว่าอดีตเหรอ ปอยเคยเป็นเมียของมึง แต่มึงมีคนอื่นเลยต้องเลิกรากัน”
ปัฐน์คลี่ยิ้มกวน เขาตอกย้ำถึงความผิดพลาดที่นรวีร์ทำเอาไว้ เพื่อนบางคนที่ไม่รู้ก็เลยได้รู้ในวันนี้ ส่วนคนที่รู้แล้วก็คอยรอดูทีท่าของคนทั้งสอง อย่างก็ไม่อยากให้มีเรื่องกัน
“ตกลงที่ไอ้ดิษพูดคือเรื่องจริงใช่ไหม ปอยท้องลูกของกูใช่ไหม” ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความโกรธ
“ไม่ว่าปอยท้องหรือไม่ท้อง มึงก็ไม่ควรยุ่งกับปอยอีกไอ้วีร์ กูขอเตือนมึงด้วยความหวังดี หากมึงยังไม่หยุดตามตอแยปอย ยังไม่หยุดแอบไปดูปอยที่หน
