“คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ ทางร้านของเรามีทั้งเครื่องดื่มและขนมแสนอร่อยค่ะ”
เสียงพนักงานประจำเคาน์เตอร์เอ่ยถามเขาอย่างฉะฉาน แต่นั่นไม่ได้เรียกความสนใจจากชายหนุ่มรูปงามได้เลยเพราะสายตาของเขาจับจ้องยังร่างบางที่เผยรอยยิ้มอ่อนหวานอยู่ที่ตู้ขนม
“คุณลูกค้าคะ... ”
นรวีร์ถูกเรียกอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้ปุณณดามองหาต้นเหตุที่ทำให้เกิดเสียงเรียกเป็นครั้งที่สอง ห่อขนมในมือที่กำลังจะหยิบไปจัดวางร่วงสู่พื้น ดวงตากลมโตจดจ้องอยู่ที่เจ้าของร่างสูงสมส่วนอย่างไม่วางตา หัวใจของปุณณดาเต้นรัวเร็วจนกลัวว่ามันจะทะลุออกมานอกอก ริมฝีปากอิ่มขยับเบา ๆ แต่ไร้เสียงออกมา
“คุณปอยเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
เจ้าของร้านก้มลงหยิบขนมห่อนั้นขึ้นมา แล้วมองทั้งสองคนสลับกันไปมาอย่างสงสัย ท่าทางของหญิงสาวแข็งขืนขึ้นมาทันที ในขณะที่แววตาของผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับสวรรค์ปั้นกลับเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
“ปอย”
เขาเรียกชื่อของ
