“คุณวีร์ ทางนี้ค่ะ"
ณ ห้องอาหารบนโรงแรงหรูระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง นรวีร์เดินผ่านประตูกระจกเข้ามาโดยพนักงานต้อนรับได้นำทางเขามายังโต๊ะที่ถูกจองเอาไว้ บทเพลงบรรเลงแสนหวานที่กำลังขับกล่อมลูกค้าทั้งฟลอร์นั้นช่างโรแมนติกนัก เขามองไปยังร่างบางที่อยู่ใสชุดรัดรูปสีแดงสดสั้นจนแทบจะปิดอะไรไม่มิด เมื่อก่อนมันช่างเป็นภาพที่เย้ายวนและเร้าใจ ทว่าตอนนี้เขากลับมองมันอย่างเฉยเมย
“ทำไมมาช้าจังล่ะคะ นิชารอนานมากเลย"
“ขอโทษด้วยครับ" เขานั่งลงที่เก้าอี้บุหนังอย่างดีตรงข้ามกับหญิงสาว
“นั่นหัวคิ้วคุณไปโดนอะไรมาคะ" คนถูกทักถามยกมือขึ้นลูบมันเบา ๆ พานให้นึกถึงใบหน้าหวานปนเศร้าเจ้าของบาดแผลนี้
“อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ"
คนฟังคลี่ยิ้ม ชันข้อศอกลงบนโต๊ะแล้วประสานมือวางปลายคงมนลง ช้อนดวงตายั่วยวนไปยังชายหนุ่มด้วยความหลงใหล หลายวันมานี้เขาทำให้เธอรู้สึกใจคอไม่ดีสักเท่าไหร่ แต่หญิงสาวก็เฝ้ารออย่างอดทน ไม่น่าเชื่อว
