“แค่นี้ก็นับว่าเป็นข่าวดีแล้วค่ะ”
“ตกลงเรื่องเจ้าวีร์กับหนูน้ำลูกสาวลุงอะไรนั่น ยังไง” พิยดาถอนหายใจ นางกำลังครุ่นคิดถึง
“เด็กคนนั้นดูก็รู้ว่ามีใจให้ตาวีร์ค่ะ แต่ลูกชายเราสิคะคงมองเป็นแค่น้องสาว” บรรพตพยักหน้าเพราะเขาก็มองออกว่าเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน
“ฉันถูกชะตากับหนูน้ำนะคะ ถ้าแกเลิกสนใจตาวีร์แล้วหันมามองตาวิชญ์เสียก็ดี”
“คุณก็พูดไปตาวิชญ์สนใจผู้หญิงคนไหนกัน วันๆทำแต่งาน ข้าวปลายังกินไม่เป็นเวล่ำเวลาเลย มากกว่าห่วงตาวีร์ก็ตาวิชญ์นี่แหละ” คนเป็นพ่อถอนหายใจบ้าง เมื่อนึกถึงบุตรชายคนเล็ก
“ลูกก็เหมือนคุณนั่นแหละค่ะ” พิยดาโน้มตัวลงนอนบนไหล่ของสามี นับว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากเพราะตั้งแต่งงานอยู่กินกันมากับสามี เขาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้กวนใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกละอายใจทุกครั้งที่ครั้งหนึ่งเคยมีความคิดเลวๆอยากให้ครอบครัวของลูกต้องพังลงเพียงเพราะไม่ถูกใจ
“เ
