#หลายวันถัดมา
ขณะที่มะปรางกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงแสนอบอุ่น อนาคินทร์ เปิดประตูแล้วก้าวเดินเข้ามาในความมืด ร่างสูงเดินเซเล็กน้อยแต่ก็พอประคองตัวเองไว้ได้ แต่ทว่าแววตากลับนิ่งขรึมเกินกว่าจะเรียกว่าเมาธรรมดา สภาพนี้เดินกลับมาถึงห้องนอนได้ก็ดีแค่ไหนแล้วเนี่ย
เขาถอดเสื้อคลุมทิ้งไว้กับพื้นตามด้วยเสื้อเชิ้ตด้านในจนเหลือเพียงท่อนบนเปลือยเปล่า ก่อนจะเดินตรงไปยังเตียงใหญ่คิงส์ไซส์ที่มีร่างของ มะปราง นอนหลับอยู่
"อืมหอมจัง" เขาโน้มตัวลง มองหน้าเธอที่ซ่อนอยู่ใต้ปอยผม ก่อนจะจูบซับลงไปทั้งอย่างนั้นด้วยความเมาไร้สติ แต่ก็ยังได้กลิ่นหอมของเธออยู่ดี
'นานแค่ไหนแล้ววะ! ที่ไม่ได้สัมผัสเธอจริงๆ จังๆ แบบนี้'
อนาคินทร์คิดอยู่ในใจ หรือเป็นเพราะเขาเมากันนะถึงได้คิดแบบนี้ แต่ใบหน้านี้ ร่างกายนี้ ริมฝีปากนี้ รวมถึงส่วนนั้นของเธอ เขาได้เชยชิมอยู่ตลอดอยู่แล้ว
"ทำไมเธอน่าเอางี้วะ!" ปกติก็เป็นคนหยาบคายอยู่แล
