ในปกครองของมาเฟีย

ตอนที่ : 04 เข้าหา NC20+🔞🔥

#เพ้นท์เฮ้าส์หรู

"นี่เธอ"

"คะ คุณคิม ?" หันหลังกลับไปมองตามเสียงด้วยความตกใจ

"ฉันอยากได้กาแฟ" พูดเสียงเรียบ

"อ๋อ สักครูนะคะ"

"ฉันอยากได้ตอนนี้ แต่ฉันจะไม่รอ เอาขึ้นไปส่งฉันที่ห้องทำงานด้วย อย่าให้เกินห้านาที"

"ค่ะ"

เธอตอบรับเขา ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะหันหลังและเดินกลับขึ้นไปด้านบน เธอถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างแรง พร้อมกับคิดในใจว่า 'เขานี่เอาแต่ใจเนอะ' ตอนเด็กๆ คงถูกเลี้ยงมาแบบตามใจสิท่า โตขึ้นมาถึงได้เป็นคนอยากได้อะไรแล้วต้องได้เลยแบบนี้ ไม่รู้จักคำว่ารอเลยหรือยังไง

หญิงสาววางผ้าในมือลง ก่อนจะเข้าครัวไปชงกาแฟให้กับเขา จากนั้นก็รีบเอาขึ้นไปให้เขาที่ด้านบน

ก๊อกๆๆๆ ~

พอเคาะประตูเสร็จเธอก็เดินเข้าไปทันที เพราะต่อให้เขาจะขานรับเธอก็คงไม่ได้ยิน

"กาแฟที่สั่งค่ะ"

"เอาวางไว้"

"....." เธอไม่ได้ตอบ แต่รีบวางแก้วกาแฟเอาไว้ตามคำสั่ง

"เดี๋ยวก่อน"

"คะ ??"

"จะออกไปไหน"

"กะ ก็ทำงานต่อไงคะ"

"ฉันมีอารมณ์"

"ห๊ะ ?"

"ถกกระโปรงขึ้น ดึงกางเกงในลง แล้วหันหลังคว่ำหน้าไปกับโต๊ะ"

"ตะ แต่นี่มันห้องทำงานนะคะ"

"แล้วยังไง ที่นี่มันที่ของฉัน" ก็จริง ที่นี่มันที่ของเขา และที่นี่ก็มีแค่เธอและเขาด้วย คนของเขาจะเข้ามาก็ต่อเมื่อถูกเรียกเท่านั้น

"....." ขณะที่กำลังตกใจ สายตาของเธอก็เผลอดันไปสบเข้ากับส่วนกลางกายของมาเฟียหนุ่ม ที่ซึ่งแข็งและดันกางเกงออกมาจนนูนเป็นลำยาว และก็ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น ตรงส่วนนั้นของเขามันกำลังพร้อมรบแล้วจริงๆ

"เมื่อไหร่จะรีบทำ หรือเธอจะรอให้ฉันทำเอง แต่ฉันคงไม่รับประกันว่าเธอจะไม่เจ็บตัว"

"ค-ค่ะๆ"

ร่างบางรีบตอบรับ ก่อนจะเดินเข้าไปที่โต๊ะทำงานของมาเฟียหนุ่ม จากนั้นก็ถกกระโปรงขึ้นและดึงกางเกงในลงตามคำสั่ง ก่อนที่เจ้าของร่างกำยำจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน เธอไม่ได้มองตาม ได้ยินแต่เสียงรูดซิปและปลดเข็มขัด ก่อนที่เขาจะมายืนซ้อนข้างหลังเธอ พร้อมกับโน้มตัวลงทับเธอเล็กน้อย

"ยืนให้มันดีๆ ล่ะ ถ้าขาอ่อนแล้วล้มลงไป ฉันจะไม่จบที่รอบเดียวแน่"

"อึก ~ "

แก่นกายใหญ่ค่อยๆ ถูกดันเข้าไปในกายสาวของเธอ ตั้งแต่วันนั้นที่เป็นครั้งแรก นี่ก็เป็นครั้งที่สองเองที่เธอมีอะไรกับเขา

"อึกอ๊ะ !"

"ซี๊ด !! บอกว่าอย่าเกร็งไงวะ อ่าส์ ~"

เธอก็อยากทำให้ได้อย่างที่เขาบอก แต่ทุกครั้งที่ส่วนนั้นกระแทกเข้ามาในตัว มันก็ทำเอาเถอะจุกจนต้องเกร็งตัวไปหมด มือก็พยายามควานหาที่ยึดด้านหน้า แต่ก็กลายเป็นว่าทำของบนโต๊ะทำงานของเขาหล่นลงพื้นหมด

ปึก~ ปึก~ ปึก~

"อึกอ๊ะ..อะอ๊า ~ คะ คุณ..."

"ซี๊ดอ่าส์ !"

มือหนาถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปสูงอีก จนได้เห็นก้นสวยๆ ของเธอ และเห็นช่องรักของเธอที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาอยู่

เอ็นร้อนกระแทกเข้าช่องทางรักคับแคบอย่างหนักหน่วงก่อนที่เขาจะถอนแก่นกายออกไป

"ฮ่า หันหน้ามา แล้วขึ้นไปนั่งชันเข่าบนโต๊ะ"

"ตะ แต่ว่า.."

"ทุกส่วนของเธอ ฉันเห็นมาหมดแล้ว จะยังอายอะไรอีก"

"....." เพราะขัดใจเขาไม่ได้ เธอเลยจำใจต้องขึ้นไปนั่งตามที่เขาบอก พร้อมกับชันขาขึ้นบนโต๊ะทำงาน

"เอามือกอดคอฉันเอาไว้ให้ดีล่ะ เวลาฉันกระแทก จะได้ไม่หงายหลัง"

สวบ !!

"อึก !!" ทั้งจุกทั้งเสียว พอได้มองหน้าเขาแบบนี้แล้วเธอรู้สึกแปลกจนบอกไม่ถูก หัวใจมันเต้นรัวไปหมดเลย สีหน้าของเขาที่กำลังแสดงออกว่ารู้สึกดี มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นหนักขึ้นไปอีก

"อึกอืม.."

พั่ก ! พั่ก ! พั่ก !

"อะอ๊า ~ ปะ ปราง อื้ม ~"

"มองหน้าฉัน !"

"อึก.."

"แล้วจำเอาไว้ว่า ใครคือเจ้าของของเธอ และรูตรงนี้ของเธอ มีแค่ฉันที่ใส่เข้าไปได้ !" มาเฟียหนุ่มพูดขณะที่เอวของเขานั้นยังคงขยับไม่หยุดพัก

"ปะ ปรางจะจำ...ค่ะ"

"พูดดังๆ ให้เหมือนเสียงครางหน่อย" บีบบังคับเธอพร้อมกับดันเอวเข้าไปลึกมากขึ้นอีก

"อึกอ๊า !! ปรางจะจำค่ะ !"

"ซี๊ด ~ ดี ! ฉันอยากแตกใส่ปาก อ่าส์"

มาเฟียหนุ่มกระแทกเข้าไปอย่างไม่ยั้ง ก่อนที่เขาจะรีบดึงแก่นกายของตัวเองออกไป จากนั้นก็ดึงหญิงสาวให้ลงมา พร้อมกับดึงถุงยางที่สวมแก่นกายเอาไว้ออก เธอเหมือนรู้โดยสัญชาตญาณว่าควรทำอะไรต่อ ริมฝีปากบางอ้าและรับปลายท่อนเอ็นเข้าไปพร้อมกับใช้มือรูดช่วงลำช่วยจนกระทั่งมีน้ำอุ่นๆ รสชาติคาว พุ่งกระฉูดเข้าไปในปากของเธอ รสชาติมันแย่จนรู้สึกกระอักกระอ่วนอยากอาเจียนออกมาให้ได้

"อึก !!"

"อ่าส์ ~ ของดีนะ ห้ามคายเด็ดขาด กลืนมันลงไป !"

"อึก ! แหวะ !!"

เธอพยายามกลั้นใจกลืนลงไปแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้จริงๆ สุดท้ายเธอก็รีบคายออกมาใส่ฝ่ามือของตัวเอง ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไปจากห้อง

#สักพักต่อมา

มะปรางรีบมาที่ห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างหน้าล้างตา โดยเฉพาะในปากเธอไม่ลืมที่จะเอาน้ำกลั้ว แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถลบความทรงจำของรสชาตินั้นได้เลย มันแย่กว่าที่เธอคิดมาก

เขาดูเป็นผู้ชายที่เถื่อน ดูชอบอะไรแบบโรคจิต ไม่สมกับหน้าตาของเขา หรือการแต่งตัวของเขาเลยสักนิด

แต่ก็เอาเถอะ เพราะนี่ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรขนาดนั้นอยู่แล้ว ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำให้ย่าของเธอ มันดีกว่าไหนๆ ด้วยซ้ำ ถ้าไปกู้นอกระบบหรือพวกมาเฟียเถื่อนหรือพวกเสี่ยแถวบ่อน ก็คงได้โดนรุมตื๊บไม่ต่างอะไรจากพ่อของเธอ

แต่จะว่าไป เธอก็ไม่ได้รับสายพ่อเธอเลยนี่นา ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้าง พอนึกได้อย่างนั้นมะปรางก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดดู ก่อนที่จะเห็นว่ามีเบอร์โทรแปลกๆ โทรมาอยู่หลายสายเลย เธอโทรกลับเพราะในใจคิดว่าเป็นเบอร์ของโรงพยาบาล

ตู๊ด ~

( ฮัลโหล มะปรางรึ )

"ใครคะเนี่ย"

( ยายเอง จะโทรมาบอก พ่อเอ็งมันโวยวายอะไรไม่รู้ พังบ้านไปหมดแล้วนั่น แต่วันนี้มันไม่อยู่ สงสัยไปนอนที่บ่อนอีกแล้ว )

"เฮ้อ ช่างเขาเถอะจ้ะยาย เอาไว้ย่าหายดีแล้วหนูจะกลับค่ะ"

( อ๋อ เห็นว่าพาย่าไปโรงพยาบาลนี่ )

"จ้ะ ปรางไม่ได้บอกพ่อ กลัวเขาจะตามมาอาละวาดที่โรงพยาบาล ปรางไม่อยากมีปัญหาจ้ะ"

( เออๆ ดีแล้ว ป้าจะโทรบอกแค่นี้แหละ )

"ขอบคุณนะจ๊ะป้าที่ส่งข่าว ปล่อยเขาไปเถอะจ้ะ ที่บ้านไม่มีอะไรหรอก"

( เออๆ แค่นี้แหละ )

"จ้ะ"