เพชรขับรถไปส่งใบเฟิร์นที่ทำงานตั้งแต่ 6 โมงเย็น
พร้อมทั้งกำชับว่าเดี๋ยวเขามารับก่อนเวลา ห้ามออกมารอด้านนอกเหมือนวันนั้น ใบเฟิร์นก็พยักหน้ารับเป็นอย่างดี
“พี่เป็นห่วง เข้าใจมั๊ย ห้ามออกมาด้านนอก” เขากำชับอีกทีก่อนเธอลงจากรถ
“แล้วห้ามให้ใครมาเข้าใกล้มากๆด้วย พี่หวง ”
“ค่าาาา” แม้เธอจะเขินมากกับคำพูดของเขา แต่ก็ต้องเก็กหน้าขรึมไว้ก่อน
“ขอบคุณนะคะ พี่เพชรที่มาส่ง” เธอยกมือไหว้เขาก่อนลงจากรถ ขนาดเธอทำให้เขาเจ็บ เขายังต้องลำบากมารับมาส่งเธออีก เขาอดหลับอดนอนมารอเธอเลิกงานอีก เขาจะน่ารักไปมั๊ย? ถ้าอยู่แบบนี้ไม่นานเธอต้องใจอ่อนแน่เลย เพชรมองเธอลงอย่างรถ จนแน่ใจว่าเธอเข้าไปทำงานแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาพราวทันที
“พี่พราว ผมกำลังไปนะครับ”
“รีบๆมานะเพชร พี่คิดถึงจะแย่”
เพชรรับคำก่อนจะกดวางโทรศัพท์ เขาต้องหาที่ลงซักหน่อย หลังจากค้างมากับหน้าสวยๆ มือนิ่มๆของเธอ
.
.
.
.
มาถ
