เธออุทานเลยงับเข้าไปเต็มๆ อภิรักษ์ครางระงมใบหน้าเหยเก ความแข็งแกร่งถูกโอบอุ้มด้วยความอ่อนนุ่มอบอุ่นจากเรียวปากสวย
รำเพยชะงัก เริ่มลงมือดูดกลืนเขาอีกครั้ง เรียกเสียงครางสลับกับคำรามที่เปล่งออกมาไม่ขาดสาย มือเรียวลูบไล้กลั่นแกล้งคนตัวโตที่กำลังร้องโอดโอยเหมือนเจ็บปวดเสียเต็มประดา
“พอได้แล้วรำเพย พี่ไม่ไหวแล้ว”
อภิรักษ์ดึงศีรษะเล็กออกห่างเมื่อเขากำลังทนไม่ไหว
ร่างสูงรั้งร่างบางลงไปหา ขึ้นคร่อมทับรวดเร็วไม่ยอมให้เธอได้ตั้งตัว
รำเพยเลียริมฝีปากไปมายั่วยวนเขา เพื่อจะบอกว่ารสชาติของเขาช่างเอร็ดอร่อยหาที่ติ
“ช่างยั่วจริงนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงสั่นพร่า
“พี่น้อยขา...” รำเพยเอานิ้วเรียวของตัวเองที่เธอดูดดึงออกมาจากเรียวปากอวบอิ่มแตะที่เรียวปากหนาของเขา
อภิรักษ์อ้าปากงับนิ้วเล็กน่ารักเข้าไปในปากรวดเร็ว มือของเขาจับมือเรียวเล็กเอาไว้มั่น เริ่มลงมือดูดนิ้วเล็กนั้นอย่างกระหายบ้าง
“พี่น้อย...
