พิษรักร้ายนายมาเฟีย

-4-บังเอิญ

-4-

บังเอิญ

มีอานักแสดงสาวและริซซี่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ เดินเข้ามาในร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่เธอโทรจองเอาไว้ก่อนหน้านี้

"จะเอายังไงดี"

"นั่นน่ะสินี่ก็จะถึงเวลานัดแล้วด้วย"

"โทรไปบอกคุณริซซี่ก่อนไหม"

"จะทันเหรอ นี่ก็ใกล้เวลานัดแล้วนะ"

"คุณมีอาจะประจานร้านเราไหมเนี่ย"

"ถ้าทำแบบนั้นร้านเราแย่แน่เลย"

เสียงพนักงานภายในร้านซุบซิบกันแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทำให้มีอากับริซซี่มองหน้ากันอย่างงงๆ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

"มีอะไรกันรึเปล่าคะ" มีอาเอ่ยถามพนักงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นกันเอง ทว่าพนักงานต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อเห็นมีอากับริซซี่ทั้งๆ ที่เธอโทรมาจองโต๊ะวีไอพีเอาไว้ก่อนแล้ว

"เอ่อ...คุณมีอา คุณริซซี่ครับทางร้านต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีวันนี้ร้านปิดแล้วน่ะครับ" ผู้จัดการร้านรีบออกมารับหน้าแทนพนักงานที่ยืนอยู่หน้าร้านทันที

"ปิดแล้ว? " มีอาทวนคำอย่างงงๆ เพราะเธอจองเอาไว้แล้วจะปิดได้ยังไงกัน และเวลานี้ปกติร้านก็ยังไม่ปิดด้วย

"ปิดได้ยังไงฉันโทรมาจองเอาไว้แล้วนะ" ริซซี่เริ่มถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"ทางร้านต้องขอประทานโทษด้วยจริงๆ นะครับ วันนี้ทางร้านไม่สามารถรับลูกค้าได้แล้วจริงๆ ครับ เดี๋ยวทางร้านจะมอบส่วนลดสามสิบเปอร์เซ็นต์ให้เป็นการขอโทษนะครับ"

"นี่มีอานะ นักแสดงระดับโลกเธอคิดว่าพวกฉันมีเวลาว่างมากนักรึไง" ริซซี่ตอบกลับอย่างหัวเสีย

"ใจเย็นๆ เจ้" มีอาหันไปลูบแขนผู้จัดการสาวเบาๆ เพื่อให้เธอใจเย็นลง "ไม่ทราบว่าติดปัญหาอะไรตรงไหนเหรอคะ"

"เอ่อ...คือว่า"

"ร้านนี้อร่อยมากๆ เลยนะคะ เคทชอบมาทานบ่อยๆ "

ยังไม่ทันที่ผู้จัดการร้านจะได้ตอบอะไรกลับไปก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังแทรกขึ้นมาขัดเสียก่อน ทำให้บทสนทนาของทั้งคู่ต้องหยุดลงกะทันหัน

"อ้าว! น้องมีนบังเอิญจังเลยนะคะ มาทานอาหารญี่ปุ่นเหรอคะ อ่า~ แต่วันนี้คงต้องไปทานร้านอื่นก่อนนะคะพอดีวันนี้คุณลูคัสเขาปิดร้านนี้ให้พี่แล้ว" เคทจีบปากจีบคอบอกมีอาอย่างมีจริต

นักแสดงสาวรุ่นพี่ที่เคยโด่งดังมาก่อนหน้านี้หยุดพูดคุยกับมีอาที่กำลังยืนคุยอยู่กับผู้จัดการร้านโดยข้างกายเธอมีผู้ชายที่ชื่อลูคัสยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ก็นึกว่ามีปัญหาอะไรถึงจะเข้าไปทานไม่ได้ทั้งๆ ที่ อุตส่าห์โทรจอง เอาไว้แล้วแท้ๆ " มีอาเน้นคำเพื่อจงใจให้คนฟังได้ยินชัดๆ "ไหนๆ ก็ปิดร้านแล้ว ร้านตั้งกว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้ให้มีนกับพี่ริซซี่ทานด้วยคงไม่เป็นอะไรหรอกใช่ไหมคะ"

มีอาหันไปพูดคุยกับลูคัสซึ่งๆ หน้าทว่าเขากลับไม่แสดงท่าทีหรือคำพูดอะไรออกมาเลย ก่อนจะหันไปดึงมือริซซี่เดินเข้าไปภายในร้านอาหารโดยไม่รอฟังคำอนุญาตจากอีกฝ่าย

"ไปกันเถอะค่ะเจ้ริซซี่ บอสเราเขาใจดีจะตาย"

"ยัยมีนแกเป็นบ้าอะไรเนี่ย! " ริซซี่ทำสีหน้าเลิ่กลั่ก เธอบ่นการกระทำบ้าบิ่นของมีอาด้วยน้ำเสียงเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน ทว่ามีอากลับไม่ฟังคำทัดทานใดๆ

มีอาเดินจูงมือริซซี่เข้ามาภายในร้านอาหารก่อนจะเลือกโต๊ะโต๊ะหนึ่งแล้วก็หยิบเมนูขึ้นมาสั่งราวกับว่านี่เป็นสถานการณ์ปกติ

"ยัยมีนแกทำบ้าอะไรเนี่ยนั่นมันคุณลูคัสนะ ถ้าเขาโกรธขึ้นมาแกจะทำยังไง"

"แต่เราก็จองเอาไว้แล้วนี่คะ เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด" มีอายังคงก้มหน้าก้มตาดูเมนูอาหารต่อไปโดยไม่ได้สนใจสีหน้าอยากตายของผู้จัดการสาวเลย

ปกติแล้วมีอาไม่ใช่คนทำอะไรไม่มีเหตุผลแบบนี้ ไม่รู้วันนี้เป็นอะไรถึงได้ทำตัวแปลกๆ ริซซี่เองจึงไม่รู้ว่าต้องรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไง หากเป็นเรื่องงานเธอคงจัดการแทนมีอาไปนานแล้ว

ครืด~

เสียงเก้าอี้ที่ถูกเลื่อนออกจากฝั่งตรงข้าม ทำให้มีอาและริซซี่ต้องละสายตาจากเมนูอาหารมองผู้มาเยือนใหม่ ลูคัสนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเธอโดยไม่พูดอะไร

"เราจะนั่งกันโต๊ะนี้เหรอคะ ไปนั่งที่อื่นกันเถอะค่ะเคทอยากได้ความเป็น ส่วนตัว" เคทจงใจเน้นคำว่าส่วนตัวให้มีอาได้ยิน

ทั้งสองคนต่างจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร มีอาไม่เคยมีเรื่องกับเธอมาก่อน เธอนับถือเคทในฐานะนักแสดงรุ่นพี่มาตลอด แต่ดูเหมือนเคทจะไม่คิดอย่างนั้น เธอเที่ยวใส่ร้ายเรื่องของมีอาให้คนอื่นๆ ในวงการฟัง เธอไม่ชอบที่มีอาขึ้นมายืนเป็นที่หนึ่งในวงการแทนเธอ