เกิดชาตินี้ขอเป็นพระสนมท้ายวังเนื้อหอม

บทที่ 3 สนมรัก1/2

วันนี้นางกำนัลจากตำหนักฝ่าบาทมาจัดการแต่งองค์ทรงเครื่องราวกับเอานางไปเล่นงิ้ว ใบหน้าของนางขาวเพราะถูกถมด้วยแป้งเกรด...เอ่อ...เกรดในอดีตก็แล้วกัน นางกังวลเหลือเกินว่าจะเป็นสิว หากเป็นเช่นนั้นจะรักษายาก คราวนี้นางได้เป็นสตรีขี้เหร่ที่สุดในวังเป็นแน่

หลังจากเหล่านางกำนัลรุ่นป้ากลับไป เสิ่นลี่เซียนก็เรียก

หลันถิงทันที

“หลันถิงมีผ้าฝ้ายหรือไม่” นางต้องจัดการเอาน้ำเช็ดการถมยิ่งกว่าปูนซีเมนต์นี้ออกเสียก่อน และผ้าที่นุ่มสุดน่าจะเป็นผ้าฝ้ายแล้วกระมังเหมาะกับผิวบอบบางของนาง

เมื่อวานเหล่านางกำนัลไม่ได้ใส่ใจพวกนางนัก เพียงให้นางแต่งตัวลำพัง จึงเผยผิวกระจ่างใสให้หวังจื่อฮ่าวได้ยล วันนี้นางจะเป็นนางเอกงิ้วไม่ได้

‘ให้ตายเถอะ’

“เอ่อ...จะดีหรือเจ้าคะนายหญิง”

“ดี!”

เมื่อได้ผ้าฝ้ายมานางเอาชุบน้ำเช็ด ๆ แล้วก็เอาแป้งทาบาง ๆ ให้พอหน้าไม่มันตามด้วยถ่านเขียนคิ้วให้ได้รูปสวยคมชัดขึ้น เอากลีบดอกเหมยกุ้ยสีแดงสดมาตำ ๆ บด ๆ จนเป็นน้ำแล้วทาที่แก้ม

เท่านี้ความงามยุคสองพันยี่สิบสามก็ปรากฏแก่สายตาองค์จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แล้ว

“นายหญิงท่านคือพระสนมคนแรกที่ฝ่าบาทเรียกหาถึงสองคืนติดเลยนะเพคะ”

ไม่รู้นี่คือคำแช่งหรือคำชมกันแน่ แต่นางจะคิดว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน แม้ว่ามันไม่ค่อยดีกับตัวนางก็เถอะ เพราะอีกไม่นานหรอก ไม่ฮองเฮาก็กุ้ยเฟยได้ยื่นหนังสือสั่งตายมาให้นางแน่นอน

เพียงข้ามคืนจากกุ้ยเหรินกระโดดข้ามไปขั้นเฟย เท่านี้นางก็ขออยู่อย่างสงบสุขแล้ว ไม่เอนเอียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

“ฮ่องเต้เสด็จ....”

เสียงขันทีตะโกนมาตั้งแต่ประตูหน้าให้นางเตรียมตัว นางจึงออกมาในชุดเหมือนปกติที่นางใส่ เพียงแค่เป็นชุดอวดเนินเนื้ออวบอูมหน่อยก็เท่านั้นเอง ดังนั้นต่อให้ไม่ใช่ชุดทางการยิ่งใหญ่ แน่นอนว่ามันทำให้องค์จักรพรรดิขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

“ซือกงกง เจ้าลืมเอาชุดให้นางหรือ” เขาอุตส่าห์อยากเห็นนางใส่ชุดสวยงามดั่งนางสนมอื่น ทั้งกำชับนางกำนัลของตนให้ดูแลการแต่งกายของนางให้ดี แต่ไหนเลยนางยังแต่งในชุดสีชมพูตัวบางอีกเล่า แม้ว่ามันจะงดงาม แต่เขาไม่ได้ขาดแคลนขนาดสตรีที่โปรดปรานจะยากไร้ใส่แต่ชุดเดิม ๆ

เสิ่นลี่เซียนเลิ่กลั่กแล้ว นี่มันชุดแบบบูเช็คเทียนถวายงานเลยนะ อุตส่าห์อวดเนินนมอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง เหตุใดจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของนางไม่พอพระทัยเสียเล่า

‘ข้าทำสิ่งใดผิด!’

เมื่อเห็นซือกงกงกำลังทำสีหน้าเหมือนปลาดุกกำลังจมน้ำ นางจึงเดินเข้าไปกระซิบข้างพระกรรณฝ่าบาท

“จะเสียเวลาใส่ให้เยอะทำไมเล่าเพคะ จะได้ไม่เสียเวลาถอด”

ลมปากกระทบเข้ารูพระกรรณสร้างความเสียวสะท้านไปถึงหัวมังกรที่มันขัดลำสงบเงียบมาทั้งวัน เมื่อได้ใกล้ชิดนางเพียงแค่ลมหายใจ จักรพรรดิหนุ่มก็คึกคักขึ้นทันที

“นี่เจ้า!”

“ไปเถิดเพคะ ห้องเครื่องส่งรังนกตุ๋นโสมมาให้เดี๋ยวจะเย็นชืดเสียก่อน” มือของเสิ่นเสียนเฟยกุมมือชายผู้เป็นที่หมายปองของสตรีทั้งวังหลัง เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูห้ามคนอื่นเข้ามา

วันนี้ที่จริงนางก็ยังปวดร้าวบั้นเอวอยู่ แต่ว่าไม่ใช่ส่วนอื่นข้าจะใช้การไม่ได้เสียเมื่อไหร่ ในเมื่อจักรพรรดิอยากทรงพระสำราญข้าจะงัดกระบวนท่าอีกสักท่ามาสนองก็แล้วกัน

เมื่อพาเขามานั่งลงบนเก้าอี้นางจึงตักรังนกตุ๋นโสมเพื่อบำรุงพระวรกายของฝ่าบาททันที เขายิ้มรอนางป้อนมีหรือที่นางจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดไปเสีย

เมื่อกินได้หนึ่งคำ เขาก็ก้มลงมาหอมแก้มนางเป็นรางวัล

ฟอด!

กลิ่นกายเสียนเฟยของเขาหอมกรุ่นดุจมวลผกาในสวนบุปผาอุทยานหลวงสี่ฤดูก็ไม่ปาน กลิ่นนางไม่ฉุนเหมือนสนมผู้อื่นที่ทั้งประโคมเครื่องหอมจนบางทีเขาก็เวียนหัว จึงร่วมรักให้จบ ๆ และไม่ได้รู้สึกอยากเลยสักนิด

แต่กับนางไม่เหมือนสตรีใดในวังหลัง เขามั่นใจ!