ท่านอ๋องค่อย ๆ ฝ่าวงล้อมเข้าไปหาอันเฟยที่ยังต่อสู้นำทัพหน้าที่เป็นกองทัพโล่ที่คอยดึงข้าศึกเข้าไปจัดการในค่ายกลกระดองเต่าที่นางกับชิงอันคิดขึ้นมา
“ท่านแม่ทัพ!! นั่นท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
อันเฟยหันไปมองผู้ที่ควบอาชามายังด้านหน้า ในรัศมีสองจั้ง (1 จั้ง = 3.3 เมตร) นางหยุดใช้กำลังภายในเมื่อเขาควบม้าทะยานเข้ามาจนถึงตัวนาง
“ท่านอ๋องระวัง!!”
เขาไม่ทันได้ดูด้านหลัง อาชาศึกสีดำพร้อมกับหอกยาวที่พุ่งมาทางด้านหลัง อันเฟยใช้ปราณเพื่อดันหอกนั้นกลับไปคืนสู่เจ้าของซึ่งกระเด็นตกจากหลังม้าไปในทันที
ท่านอ๋องถึงกับอ้าปากค้าง ไม่ต่างกับเหล่าทหารในสนามรบที่คาดไม่ถึงว่าพระชายาอ๋องผู้นี้จะมีวรยุทธ์เก่งกาจและรุนแรงถึงเพียงนี้
“กล้าทำร้ายผู้ชายของข้าย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ฟู่เฉินท่านหลีกไป!!”
“อันเฟย!! อย่าวู่วามเหลือให้ข้าฆ่าพวกมันบ้าง!!”
เขาหันม้ากลับไปช่วยนางที่พุ่งกายไปจัดการกองทัพที่เหลือขององค์รัชทายาท ไม
