My bad friend เพื่อนร้ายกักขังรัก

บทนำ เสียงบีตส์หนักดังกระหึ่มทั่วคลับในยามดึก นักท่องราตรีต่างวาดลวดลายอย่างเมามัน ส่วนแก๊งหนุ่มหล่อกลับนั่งเฉยอยู่โซนวีไอพี เพราะมีเรื่องต้องเคลียร์กับไอ้ตัวดี ที่กระดกเครื่องดื่มตีหน้าขรึมมาเป็นชั่วโมง “จะบอกพวกกูได้ยังว่าโดนแมวที่ไหนข่วน รอยเต็มแขน เต็มคอไปหมด” จิรกรหรือเจคหรี่ตามอง พยายามจับผิดแต่ไม่เจออะไรนอกจากความว่างเปล่า ราชาน้ำแข็งยังคงเดาทางยากเหมือนเดิม “ไม่ใช่แมวหรอกเจค สภาพนี้น่าจะเป็นหญิงมากกว่า” ธันวาหรือธันออกความเห็น ปกติชาร์วีไม่ชอบให้ใครทำรอยบนตัว ถ้าคราวนี้ยอม..แสดงว่าสำคัญมาก “แมวหรือหญิง มึงพูดมา” จิรกรสะกิดแขนเร่งเอาคำตอบ “อยากรู้ไปทำไม” ชาร์วีถามกลับ มองสาวสวยโต๊ะฝั่งตรงข้าม ส่งซิกทางสายตาเพื่อตอบรับไมตรีจากเธอ “อย่าบอกนะว่า..พี่สาว” ธันวายิ้มเจ้าเล่ห์ขณะชาร์วีปรายหางตามอง เมื่อเขาเอ่ยถึงสาวรุ่นพี่ “ตกลงได้ฟันยัง?” จิรกรขยับเข้าใกล้ชาร์วีมากขึ้น เมื่อมีเรื่องสนุกให้พูดถึง “ยัง” “เอ้า..นึกว่าเรียบร้อยโรงเรียนชาร์วีไปแล้ว เห็นเทียวไล้เทียวขื่อตั้งหลายเดือน บ้านอยู่ใกล้กันทำไมไม่รีบเผด็จศึก” “นั่นดิ..มึงนี่น่าผิดหวังชะมัด” ธันวาส่ายหน้าหัวเราะ ยกแก้วชนกับสาวสวยที่เดินผ่าน มองก้นเด้ง ๆ แล้วซู้ดปาก ถ้าไม่ติดว่าอยากเสือกเรื่องพี่สาวคงตามไปฟาด ยั่วเยเหลือเกินแม่คุณ “ข้อเสนอของพวกมึงยังเหมือนเดิมหรือเปล่าล่ะ” ชาร์วีทวงถามสิ่งที่เคยคุยกันไว้เมื่อเดือนก่อน “เอาจริงดิ” จิรกรถามเพื่อความแน่ใจ และชาร์วีก็ตอบอย่างจริงจัง “กูไม่เล่น” “พวกกูก็ไม่เล่น อยากรู้ว่ามึงจะกล้าหรือเปล่า” ธันวาเป็นคนตอบ “หึ..” ชาร์วีไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มมุมปาก “น้องเบียร์คณะอักษรจีบถึงไหนแล้วไอ้ชาร์ เมื่อวานเห็นเต้นสะบัดอยู่คลับแถวซอย4 แม่ง..สวยจัด” จิรกรถามถึงดาวเด่นปีสองคณะอักษรศาสตร์ที่ชาร์วีกำลังสนใจ “พรุ่งนี้” คนถูกถามตอบแบบหน้านิ่ง ซึ่งเพื่อนก็ชินเสียแล้ว “หมายถึงพรุ่งนี้ได้ฟัน?” จิรากรย้ำเพื่อให้อีกฝ่ายชัดเจน “เปล่า” “แล้ว?” ธันวาเลิกคิ้วสงสัย และชาร์วีก็ตอบด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย “พรุ่งนี้ทิ้ง” “เอ้า..มึงยังไม่ฟันไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกว่ายังไม่ได้” ชาร์วีกระดกเครื่องดื่มลงคอ ยังมองสาวสวยคนเดิม คืนนี้คงจบที่เจ้าหล่อน แค่วันไนท์กับใครก็ย่อมได้..เขาไม่ติด “ตอนไหนวะ!” ธันวากับจิรกรถามพร้อมกัน รู้ว่าชาร์วีไวไฟ แต่ไม่คิดจะรวดเร็วขนาดนี้ เพิ่งได้ยินมันพูดถึงน้องเบียร์เมื่ออาทิตย์ก่อน “สองสามวันที่แล้วมั้ง” “ไอ้เหี้ย..โคตรนับถือมึงเลย” ธันวาตบไหล่เพื่อนหน้านิ่งอย่างชื่นชม ถ้าชาร์วีได้น้องเบียร์เมื่อสามวันก่อน แสดงว่าจีบฝ่ายหญิงแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น สุดยอด.. “มึงก็ใช่ย่อยไอ้ธัน..กับระรินมันยังไง ไหนเล่าซิ” จิรกรพูดถึงเพื่อนร่วมคลาส “แค่จ้างทำความสะอาด” “หรา ธัน หรา ถุ้ย” “เพื่อนก็คือเพื่อนไหมวะ ใครจะคิดอกุศล” “ไม่เชื่อน้ำคำมึงหรอก เสือหิวอย่างมึงแค่ไม่มีหางก็ฟาดแล้วเถอะ เห็นยัยนั่นเข้าออกคอนโดบ่อย ๆ มึงคงไม่เก็บไว้ทำแม่หรอกมั้ง” “ไม่เชื่อก็เรื่องของมึงครับ” ธันวาไหวไหล่ สองหนุ่มมัวถกเถียงกัน จนไม่ทันมองว่าชาร์วีได้ลุกยืนเตรียมไปที่อื่น “กูไปนะ” “ไปไหน? เดี๋ยวก่อนไอ้ชาร์” ชาร์วีเดินไปหาเป้าหมาย ไม่สนใจเสียงทักท้วงของเพื่อน ทำเพียงโบกมือลา จากนั้นก็หายไปกับสาวสวย คงไม่ต้องสืบว่าค่ำคืนนี้จะเร่าร้อนแค่ไหน “มึงดูทางนั้นดิ” จิรกรชี้ไปยังโต๊ะฝั่งตรงข้ามที่เพิ่งมาใหม่ มีสาวสวยกลุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคลาสของพวกเขาเอง “แล้ว?” ธันวามีท่าทีไม่สนใจ แต่พอเห็นสาวที่เล็งไว้ก็พุ่งสายตาไปยังเจ้าหล่อนทันที จิรกรก็รู้โดยที่เพื่อนไม่ต้องพูด “เล็งสาวชุดแดง?” “อืม..กูว่าน่าจะเด็ด” ธันวาตอบรับพลางกระดกเครื่องดื่ม ตาคมกริบไม่หลุดโฟกัสสักวินาที “แดงไหนวะ” เพราะมีแดงสองคน คือระรินกับจินนี่ สองคนนี้อยู่กลุ่มเดียวกัน ชอบทำอะไรเหมือนกันซะด้วย อย่างวันนี้สองสาวเลือกใส่สีแดง แต่ต่อให้ใส่สีเดียวกันก็ดูสวยคนละแบบ สำหรับจิรกร..เขาคิดว่าระรินน่าดึงดูดและเป็นธรรมชาติมากกว่าจินนี่ “ไม่ต้องเสือก” “เอ้า..เป็นไอ้ชาร์สาขาสองเหรอไง ถามนิดถามหน่อยทำเป็นมีความลับ” จิรกรทำหน้าเซ็ง “คนนั้น” ธันวาชี้มือไปยังเป้าหมาย “คนไหนวะ มึงก็ชี้มั่ว” คนต้องการคำตอบขมวดคิ้วยุ่ง ก็มันเล่นชี้ส่ง ๆ นี่หว่า ใครจะไปตรัสรู้เองได้ “คิดเองดิ” “บอกชื่อมาครับไอ้ห่า..แดงไหน? ระรินหรือจินนี่” “No” เป็นการปิดจบบทสนทนาที่จิรกรไม่ได้อะไรเลย ซึ่งเขาไม่ใส่ใจ เพราะมีสาวสวยเป็นเป้าหมายเสียแล้ว ส่วนธันวาก็มองหญิงสาวคนนั้นไม่วางตา แค่มอง..ยังไม่อยากได้ รู้ว่าทางนั้นก็สนใจเขาอยู่ไม่น้อยเพียงแต่คงไม่กล้าเข้าหา อาจเพราะคำว่าเพื่อนร่วมคลาสค้ำคอ สำหรับเขา..ถ้าผู้หญิงเปิดเมื่อไรก็พร้อมจัดให้เมื่อนั้น กินสาวมาหมด ไม่ว่ารุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ เหลือแค่กินเพื่อนนี่แหละที่ยังไม่ทำ มันก็น่าลองอยู่ไม่น้อย