บทที่ 1 ใครรับผิดชอบ?

2304 Words

บทที่ 1 ใครรับผิดชอบ? หลายวันต่อมา.. “พี่ธัน..เดี๋ยวก่อน!!” สาวสวยนามว่าใบหลิวถูกดึงเข้าไปในห้องน้ำชายหลังลานจอดรถ เธอส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อถูกรุ่นพี่หนุ่มหล่อเข้าประชิดตัว ห้องน้ำส่วนนี้ไม่ค่อยมีคนเข้า เป็นที่รู้กันว่านักศึกษาส่วนใหญ่เอาไว้ทำอะไร “เธอก็อยากไม่ใช่เหรอ” ธันวารวบเอวหญิงสาวดันเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูล็อกกลอน ก่อนมองหน้าแสนสวยแล้วยิ้มมุมปาก เสียเวลาเต๊าะมาเป็นเดือนถ้าไม่ได้ปี้กูจะเลิกคุย เล่นตัวฉิบหายเหนื่อยจะตามตื้อ “ถุงยางล่ะคะ?” ยังไงสาวเจ้าก็ยังผลักเขาออก “เดี๋ยวมีคนเอามาให้” คนที่ว่า..คือเพื่อนร่วมคลาสที่รับทำงานทั่วไป ตั้งชื่อไลน์หากินว่า ‘รับจบ ครบทุกอย่าง’ ใครอยากจ้างอะไรก็แอดไป แล้วค่อยคุยทีหลังว่าทำได้หรือเปล่า “แต่พวกเรายังไม่คบกัน หลิวว่าไม่ดีมั้งคะ พี่ธัน!! หยุดก่อน” หลิวตกใจจนตาโตเมื่อเขาล้วงมือเข้ามาในกระโปรงทรงเอของเธอ “เอาก่อนค่อยคบก็ได้พี่ไม่ติด” ธันวาหน้าแดงก่ำ หายใจหืดหาดเมื่อสัมผัสผิวกายของฝ่ายหญิง แข็งจนจะแตก แต่คนซื้อถุงยางยังไม่มา! แม่ง! กูจะตาย “พี่อย่า!” คนห้ามก็ยังห้าม ส่วนคนรุกก็ไม่สน ยังคงไซ้ซอกคอไม่ห่าง มือลูบไล้ไปตามเนินสาวที่มีแพนตี้ขวางกั้น แต่จังหวะจะล้วงเข้าภายในประตูห้องน้ำก็ถูกเคาะเสียก่อน ก๊อก ๆ “ของที่ต้องการมาแล้วจ้า ขอบคุณลูกค้าที่ใช้บริการ” กล่องสี่เหลี่ยมถูกยื่นมาทางช่องว่างด้านล่างธันวาจึงรีบย่อตัวลงไปคว้ามา ส่วนใบหลิวก็ลังเล ใช่ว่าบริสุทธิ์ผุดผาด แต่การทำเรื่องอย่างว่าในมหาวิทยาลัยมันเกินไป ต่อให้ชอบรุ่นพี่คนนี้มากแค่ไหนเธอก็กระดากใจอยู่ดี “คนนั้นจะไม่เอาไปพูดต่อเหรอคะ..คือหลิวอาย” “ไม่พูดแน่นอน..เอากันเถอะ พี่แม่งแข็งจนปวดไปหมด” ธันวารูดซิปกางเกง เปิดเครื่องป้องกันด้วยความรวดเร็ว จับหญิงสาวยืนหันหลัง คราวนี้เธอไม่ขัดขืน ในตอนที่เขาถลกกระโปรงขึ้นและดึงแพนตี้ลง ก้นนวลเนียนโชว์หราท้าทาย กางมือตะปบบีบขยำไปหนึ่งที “เธอดูดีนะ” ฮึ่ม..ครางในใจ กะเอาให้ยับหลังจากหักโหมซ้อมฟุตบอลมาสองอาทิตย์ ไม่ได้ขึ้นสังเวียนรักกับใครเลย น้ำขังจนล้นแล้วมั้ง “เร็ว ๆ สิคะ” ทำเป็นเร่ง ทีเมื่อกี้เสือกห้าม อยากโดนกูเอาล่ะสิแม่คุณ “จัดให้ตามคำขอ” เพียะ ตีก้นไปหนึ่งที แล้วชักรูดอาวุธประจำกายเตรียมความพร้อม ฉีกซองเครื่องป้องกัน แต่อารมณ์ก็สะดุด ธันวาเผลอสบถอย่างหัวเสีย เมื่อขนาดที่ได้เล็กกว่าขนาดจริงของตัวเอง เหี้ย..ถุงยางผิดไซซ์!! “เวร!!” “พี่คะ” ใบหลิวหันกลับมามองแล้วต้องตาโตกับสิ่งที่เห็น ธันวาโคตรหล่อแล้วตรงนั้นก็โคตรใหญ่ เธอกลืนน้ำลายลงคอหลายอึก ถ้าโดนไปคงตาลอย ทว่า..เขากำลังมีปัญหา “ถุงยางใช้ไม่ได้! สัส!” ชายหนุ่มสบถยกใหญ่ รีบเก็บอาวุธเข้ากางเกง หลับตาพ่นลมออกจากปากเพื่อระงับความต้องการ ไอ้อยากมันก็อยากแต่ไม่เอาสดแน่นอน เพราะใบหลิวก็ใช่ย่อย หากเขาเป็นเสือหิว เจ้าหล่อนก็คงเป็นเสือโหย ผ่านผู้ชายมาเยอะแยะ แล้วใครมันจะกล้าสด..กูคนหนึ่งที่ไม่กล้า เขาโมโหคนรับงานมากกว่า ย้ำหลายรอบว่าให้ซื้อไซซ์ไหน แต่เหมือนไม่แหกตาอ่านแชต อารมณ์ค้างเติ่งแบบนี้มันต้องรับผิดชอบ ได้เจอกูแน่!! “ขอผ่านนะ” ธันวายัดกล่องถุงยางใส่กระเป๋ากางเกง จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนเอ่ยบอกอีกครั้ง “แต่งตัวสิ จะรอให้คนมาเหรอไง” “ค่ะ ๆ” หญิงสาวรีบดึงกระโปรงลง มึนงงกับท่าทีเปลี่ยนไปของเขา “เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ธันวาเปิดประตูห้องน้ำ “ค่ะพี่ธัน” ใบหลิวพยักหน้าแล้วเดินตามออกมา แต่ก่อนจะแยกย้ายเธอก็ถามในสิ่งที่คาใจ “เรื่องของพวกเรายังเหมือนเดิมไหมคะ” "พี่ว่าจะเลิกคุยกับเธอ" เสียงของเขาเย็นชา “แต่พวกเราเกือบทำในห้องน้ำ พี่จะไม่คุยต่อได้ไง” “ก็ยังไม่เอา อย่าทำตัวมีปัญหาดิวะ” จูบกูยังไม่จูบเลย จะง่องแง่งเพื่ออะไร “นัดใหม่ก็ได้ค่ะ” “ไม่ล่ะ..พี่หมดแพชชันกับเธอแล้ว” “เดี๋ยวสิพี่ธัน!” ใบหลิวตะโกนเรียกแต่ฝ่ายชายกลับโบกมือลา เป็นสัญญาณบอกเลิกสัมพันธ์ระหว่างกัน ไม่อยู่เหนือความคาดหมาย แต่ก่อนจะเลิกคุยควรได้กันสักยกสองยกไหม ใบหลิวแอบเซ็ง ธันวาเป็นพวกกินเร็วไปเร็วขนานแท้ อย่าหวังคำพูดแสนหวาน อย่าหวังการทรีตที่ดี เพราะเขาเป็นพวกปากหมา เอวไว แต่เธอยังไม่ได้พิสูจน์ว่าไวสมคำร่ำลือหรือเปล่า โคตรเสียดาย . . . “รินมานี่ดิ๊” ธันวาหน้าตึงเดินมาเรียกระริน ขณะเธอกำลังคุยกับเพื่อนในคลาส ทุกคนจึงมองเขาเป็นตาเดียว โดยเฉพาะจินนี่ที่ส่งยิ้มหวานมาให้ แต่นาทีนี้ชายหนุ่มไม่สนใจสี่สนแปดทั้งนั้น นอกจากตัวต้นเหตุของเรื่อง “อะไรเหรอ” ระรินถามอย่างสงสัย “ตามฉันมา” หญิงสาวหยิบกระเป๋ามาคล้องไหล่ จากนั้นวิ่งตามธันวาไปติด ๆ ห้องชมรมค่ายอาสาคือจุดมุ่งหมาย พอไปถึงก็สะดุ้งตกใจทำหน้าเจื่อน เมื่อกล่องถุงยางถูกขว้างมากระแทกหน้าเข้าอย่างจังด้วยฝีมือของเขา ตุบ “โอ๊ะ!” “ตั้งใจกวนตีนเหรอวะ!” ธันวาเสยผมแล้วสบถคำหยาบอีกหลายคำ คนขี้เงี่xxอย่างเขา พอสวรรค์ล่มไม่เป็นท่าก็หงุดหงิดเป็นธรรมดา “ยังไงคะ..รินไม่เข้าใจ” “เธอซื้อถุงผิดไซซ์” “ไม่นะ..รินซื้อถูกแล้วค่ะ” ระรินส่ายหน้าทำตาแป๋วไม่ทุกข์ไม่ร้อน ยิ่งเพิ่มความคุกรุ่นให้อีกคนเท่าตัว “ซื้อถูกเหี้ยอะไร! แหกตาดูซะ” ธันวาก้มหยิบกล่องถุงยางที่อุตส่าห์เก็บมาเป็นหลักฐานชูให้เธอดู และคนต้นเรื่องก็ปิดปากทำตาโตก่อนยิ้มแหย “อุ๊ย! ซื้อผิดจริงด้วย ขอโทษนะ คือรินรีบเลยไม่ทันดูให้ดี” “เลข49 กับ 56 มันเหมือนกันตรงไหน!” “มันใส่แทนกันไม่ได้เหรอคะ” สาวบริสุทธิ์ไม่รู้ว่าต่างกันยังไง ในหนังโป๊ที่เห็นว่าใหญ่ก็ไม่เขียนบอกขนาดด้วยสิ 49 กับ 56 ใหญ่กว่ากันแค่ไหน ระรินไม่รู้เลย “ขนาดของฉันคือ56จำไว้ให้ดี” “ค่ะ ๆ” เธอพยักหน้าหงึก ๆ ไม่อยากจำแต่ต้องทำเพื่อเอาตัวรอด “ฉันอารมณ์ค้าง เธอต้องรับผิดชอบ!” ธันวาเดินเข้าประชิด มองหญิงสาวหน้าใสด้วยแววตาลุกโชนความโกรธ ถ้าเธอตาไม่บอด ก็คงจงใจแกล้ง ฉะนั้นกูจะไม่ทน! ขับรถไปซื้อขนาดจริงมาแล้ว ยังไงต้องได้ใช้ ยิ่งคนต้นเหตุอยู่ตรงนี้ ก็ยิ่งต้องใช้กับเธอให้รู้สำนึก “ระ..รับผิดชอบยังไง” ระรินหน้าซีดเมื่อถูกเขาจ้อง ธันวาเป็นเพื่อนร่วมคลาสแต่ไม่สนิท เขาจ้างให้ทำงาน จึงคุยเฉพาะเรื่องงาน ถึงเป็นลูกค้าประจำแต่เธอกับเขาไม่เคยเฉียดใกล้กันสักครั้ง “รับทำทุกอย่างไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันอารมณ์ค้าง คิดว่าฉันจะทำอะไรกับเธอล่ะ” “จะบ้าหรือไง! รินไม่ได้รับงานแบบนั้น” “ทำกับฉันเป็นคนแรกซะสิ ไหน ๆ ก็เป็นต้นเหตุสกัดความเงี่xx ของฉันแล้ว” ไม่พูดเปล่าธันวายังใช้แขนกักร่างอรชรไว้ ขณะเธอถอยหลังชนผนัง หน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ เขาจึงเห็นความตื่นตระหนกของเธอชัดเจน นาทีนี้ใครก็ได้..กูไม่ติด “รินหยิบผิดมาจริง ๆ ธันยกโทษให้รินเถอะนะคะ” “หยิบผิด? เหอะ” ให้กูตายเถอะ! 49 กับ 56 มันใกล้กันมากมั้ง คุณเธอถึงหยิบผิดมาได้ เอาจริงควรฉลาดไหมวะ เธอคิดว่าเขาเล็กขนาดนั้นเลยเหรอ นาทีนี้หงุดหงิดเป็นบ้า กูโคตรอยากแก้ผ้าให้ดูว่าลูกชายอลังการแค่ไหน คราวหลังจะได้ไม่พลาดอีก “รินขอโทษ” เธอยกมือไหว้ปรก ๆ “จะทำยังไงกับเธอดีวะ แม่ง! กวนประสาทชะมัด” ตั้งแต่ระรินเสนอตัวขอทำความสะอาดคอนโด จากไม่เคยคุยแชตก็คุยบ่อยขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้บริการมาตลอด จ้างซื้อของกินบ้าง จ้างพิมพ์งานบ้าง ส่วนใหญ่ก็งานเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงกลายเป็นว่าคุยแชตเกือบทุกวัน การจ้างงานเริ่มจากสิบเดือนก่อน วันนั้นไม่รู้ระรินแอบฟังหรือบังเอิญได้ยินเขาบ่นกับจิรกร ว่าแม่บ้านลาออกแต่ยังหาคนใหม่ไม่ได้ ยังไม่ทันข้ามวันเธอก็เดินเหนียมอายเข้ามาขอทำ โดยขอรับค่าจ้างเป็นรายครั้ง เขา..ผู้ซึ่งใช้คอนโดเป็นสมรภูมิรักจึงตอบตกลงทันที เพราะตอนนั้นคอนโดเละเทะมาก เลยเป็นที่มาให้จิรกรแซวว่าเขามีอะไรกับระริน ถึงให้เข้าออกคอนโดได้ตามสะดวก มันไม่เป็นความจริงสักนิด แต่ตอนนี้ไม่แน่ เพราะอารมณ์ค้างหนักมาก ทำห่าอะไรไม่ได้เลย กูคิดแต่เรื่องอึ๊บอย่างเดียว “ขอแก้ตัวใหม่คราวหน้าได้ไหมคะธันธัน” “เรียกห่าอะไรวะ!” ธันวาสบถก่อนถอยหลังไปยืนอีกด้าน ความต้องการหยุดชะงักเพราะคำเรียกขานปัญญาอ่อน ตาคมกริบมองคนน่ารักแล้วของขึ้น ไม่ใช่ไอ้นั่นนะที่ขึ้น แต่เป็นอารมณ์โมโหของกูเนี่ย ระรินชอบกวนตีนแบบหน้าซื่อตาใส “รินไม่รับทำงานอย่างว่า รับแค่งานทั่วไปธันรู้ไว้ด้วย ทีหลังจะได้ไม่เข้าใจผิดอีก” กูไม่ได้เข้าใจผิด กูแค่เงี่xx ทำไมเธอไม่เข้าใจ “รู้แล้ว” ธันวาจิปากสบถไปเรื่อย หงุดหงิดมันทุกอย่าง นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ไม่เอาแล้วเว้ย! อดอยากมันไปแบบนี้แหละ “รินไม่ได้ชอบธัน ฉะนั้นรินจะไม่ทำแบบนั้นกับธันเด็ดขาด” คนพูดก้มหน้าหลบ เสียงสั่นอย่างไม่น่าเชื่อถือ แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ยอมรับ ไม่เซ้าซี้ขอทำอีก “เออ! ย้ำอยู่ได้” ไม่ชอบก็อย่าชอบดิวะ ใครขอให้มาชอบ กูคงอยากเอามากมั้ง หน้าแบบนี้หาได้ถมเถ “รินไปหาเพื่อนได้ยัง” “จะไปทำความสะอาดคอนโดวันไหนอีก” คนโมโหพยายามปรับอารมณ์ให้คงที่ “ธันเลิกคิดเรื่องอย่างว่ากับรินยังล่ะ” “ไม่คิด เมื่อกี้แค่อารมณ์ชั่ววูบ” เห็นได้ชัดว่าเธอเริ่มระแวง ธันวาจึงรีบตอบกลับด้วยเสียงหนักแน่น หากระรินงอแง คงต้องหาแม่บ้านใหม่ ซึ่งเขาไม่สะดวกอย่างแรง เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเนื่องจากซ้อมฟุตบอลหนัก “โอเคค่ะ เสาร์นี้รินจะเข้าไป” “อืม” ทำเสียงรับทราบ พลางนึกถึงสิ่งที่ต้องทำในวันนั้น “ทำสกปรกอีกแล้วเหรอคะ รินเพิ่งทำเมื่อสามวันก่อนเอง” “เปล่า..ไม่ได้ทำอะไรเลย” จะสกปรกได้ไง ยังไม่ลากใครไปเอาสักคน ความจริงตกลงทำอาทิตย์ละสองครั้ง แต่ระรินไปทำสามวันต่อครั้ง ดูก็รู้ว่าร้อนเงิน แต่ถึงรู้เขาก็ยอมจ่าย ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง เธอคิดครั้งละพันห้า ซึ่งเป็นราคาที่จ่ายไหว อีกอย่างระรินไม่ปากโป้งบอกใคร แม่บ้านที่ไว้ใจได้หายาก เขาจึงจ้างเธอมาตลอด “วันเสาร์ตอนหนึ่งทุ่มรินจะเข้าไปค่ะ” เธอย้ำ “เปลี่ยนเป็นห้าโมงเย็นได้ไหม กลางคืนฉันจะใช้ห้อง” เมื่อสงบสติอารมณ์ได้ น้ำเสียงของธันวาจึงดีขึ้น ถึงหน้ายังบึ้งตึงก็ตาม "ได้ค่ะ" “เรื่องในห้องน้ำอย่าเอาไปพูดที่ไหนล่ะ” “ไม่พูดแน่นอน รินมืออาชีพมาก ธันสบายใจได้” มืออาชีพกะผีน่ะสิ! ซื้อถุงยางผิดไซซ์มาให้กูเมื่อกี้เลย คุณเธอยังมั่นหน้ามั่นโหนกพูดมาได้ “เฮ้อ” ธันวาถอนหายใจก่อนเดินออกจากห้อง ขืนอยู่ต่อได้เผลอบีบคอเจ้าหล่อนแน่นอน ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะจ้างระรินทำงานใหญ่ เธอเหมาะกับงานใช้แรง มากกว่างานใช้สมอง บอกเลยว่ากูเข็ด ‘รับจบ ครบทุกอย่าง’ บ้าอะไร มันไม่มีจริง โกหกทั้งเพ! "ฟู่ว..ธันน่ากลัวมาก แล้วก็หล่อมากด้วย" หญิงสาวยืนใจเต้นโครมครามอยู่อย่างนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าหวั่นไหวกับความใกล้ชิดเมื่อครู่ ธันวาเป็นประเภทรูปหล่อแต่ร้ายกาจ ปากเสียแต่ทรงดี สาวคนไหนชอบแบดบอย เขานี่แหละคือคำตอบ รูปร่างกำยำสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลา ดวงตาคมกริบแฝงความเร่าร้อนอยู่ในที ที่สำคัญผิวดีมาก ถึงเล่นกีฬากลางแจ้ง ผิวยังเนียนออร่าอยู่ตลอด มีบางอย่างดึงดูดให้เธอสนใจเขามาตลอด หัวใจเต้นแรงเวลาเจอกัน แอบยิ้มทุกครั้งตอนอ่านแชต แม้เป็นข้อความจ้างงานธรรมดาก็ตาม มองไกล ๆ ว่าหล่อแล้ว พออยู่ใกล้ ๆ คือหล่อมาก หล่อจนจะเป็นลม สวรรค์ช่างเข้าใจคัดคนให้มาอยู่แก๊งเดียวกัน ชาร์วี ธันวา และจิรกร ต่างเป็นลูกรักพระเจ้ากันทั้งนั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more