“โซอี้ โซอี้!”
ฉันจับโซอี้เขย่าเรียกสติ เรียกทุกสิ่งทุกอย่างที่หลุดลอยไปให้กลับมาอยู่เข้าร่างโดยเฉพาะสติ ถ้าความจะแตกง่ายขนาดนี้ฉันจะลงทุนแอบกัสออกมาจากบ้านทำไมกันเล่า! อยากเขย่ายัยโซอี้ให้เครื่องในในร่างกายรวมกันทุกส่วนไปเลย!
“เรา พะ พูด อะไร ผิดไปเหรอ ~” มาขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวเองอีกหรือไง!
“ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ!” จะบ้าตาย!
“เขาไม่รู้เหรอว่ายูราจะกินยาคุม หัวจะหลุดแล้วค่อย ๆ เขย่าสิ ~” หัวโซอี้โยกไปมาตามแรงเขย่า
“ถ้ารู้แล้วเราจะแอบให้โซอี้พามาทำไม!” กรี๊ด! อยากเขย่าให้หัวหลุดจริง ๆ นะ!
“เออเนาะ...ฉิบหายแล้วไง” โซอี้หน้าถอดสีเมื่อตั้งสติได้ แม้ว่าสติจะมาช้ามาก ๆ ก็เถอะ
“ทำดีมาก” เสียงของกัสพึมพำขึ้นเบา ๆ ทำให้เราทั้งสองคนค่อย ๆ หันมองไปตามเสียง สบสายตากับร่างสูงที่ยืนมองอยู่
“ชมใช่มั้ยคะ” โซอี้ถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“อือ” กัสพยักหน้าตอบกลับคำถามนั้น ซึ่งทำให้คนโดนชมถึงกับยิ้มกว้า
