รถตู้มหาวิทยาลัยจอดอยู่ที่หน้าตึกแล้ว อาจารย์รวีและอาจารย์ท่านอื่นๆอีกสองท่านเดินตามท่านผ.อของโรงเรียนเพื่อตรวจการสอนของนักศึกษา
"เด็กๆเก่งมากนะครับ ตั้งใจกันมาก และเรียบร้อยดีทุกคน เวลาสอนก็มาแต่เช้า ช่วยดูแลนักเรียนของผมอย่างดี การสอนก็เข้าใจดี แถมยังเป็นกันเองมากด้วย"
ท่านผ.อ เอ่ยปากชม อาจารย์รวียิ้มออกมาอย่างพอใจ
นับดาวสบตาอาจารย์ที่ตัวเองเคารพรักด้วยความเกรงใจ ไม่มีครั้งไหนเลยที่เธอรู้สึกตัวเล็กลีบขนาดนี้ เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านมา เธอได้รับกำลังใจจากมือของเค้ามาแล้ว
"มาจับมือหน่อย" เค้าแบมือตัวเองรอเอาไว้ แล้วให้เธอเดินไปจับมือเค้า
"เป็นแบบที่เคยเป็น สอนแบบที่เคยสอน อย่ากังวลเลย พี่เชียร์อยู่ข้างนอก"
เค้ายิ้มให้เธออีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมือที่บีบเอาไว้ "อย่าลืมนะหนูมีพี่อยู่เสมอ"
นับดาวแจกเอกสารให้นักเรียนของตัวเอง ก่อนจะสูดลมหายใจให้ตัวเองอีกครั้ง แล้วหันมาแนะนำตัวกับอาจารย์ของต
