วันนี้กลุ่มนักศึกษาฝึกงานเงียบเหงากันมากจนผิดสังเกต สีหน้าแต่ละคนไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะสาวสวยหน้าใสที่มักจะมีรอยยิ้มอยู่เสมอ อย่างนับดาว ก็เงียบขรึมจนน่าตกใจ ดวงตาแดงก่ำเหมือนกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักทำให้เพื่อนๆถึงกับออกปาก
"ไหวไหมเนี่ยตาแดงปูดเลย" นับดาวส่องกระจกเอาแต่งหน้าอีกครั้ง เพื่อปกปิดร่องรอย
"อย่าร้องไห้เด็ดขาด แกร้องพวกชั้นก็เพื่อนนางเอกจะร้องตามนะแก"
หนึ่งในเพื่อนสาวบ่นออกมา แล้วพากันมองหน้ากัน นับดาวมองคนในห้องที่ยืนให้กำลังใจแล้วพยักหน้า
"ไม่ร้องแล้วไปเตรียมตัวเถอะ เปิดบ้านได้แล้ว ป่านนี้พวกนั้นรอแย่แล้ว"
หนุ่มๆบ้านข้างๆแต่งตัวเสร็จแต่เช้าตรู่ แม้จะไม่มีใครพูดอะไร แต่เรื่องเมื่อวานนี้ก็หนักไม่น้อยสำหรับพวกเค้าเช่นกัน
"น้ำกำลังเดือดรอแปปเดียว แต่ต้มกาแฟแล้ว" เสียงคนหน้าบ้านคุยกัน แล้วพยักหน้าให้หนุ่มๆเดินมาจัดการหาอาหารเช้าทาน อย่างเช่นทุกวัน
รณพีร์เดินตรงเข้าไปสวมก
