ด้วยอากาศที่หนาวเหน็บทางเมืองเหนือ ชาวบ้านส่วนมากจึงนิยมที่จะกินข้าวต้ม และผักที่ปลูกได้ก็ไม่ได้มีทุกฤดูกาล หากสิ้นฤดูกาลนี้ไปแล้ว ก็ต้องรออีกหนึ่งปีกว่าจะมีผักให้ออกมาดองได้
“ขอบคุณท่านมากขอรับ” จ้าวซ่งยิ้มกว้างอย่างยินดี
ทั้งสองพูดคุยเรื่องที่จะเข้าไปรับของที่หมู่บ้านแล้วจ่ายเงินค่าผักดองครึ่งหนึ่งให้จ้าวซ่งไปก่อน คิดไม่ผิดเลยที่มาที่เหลาอาหารก่อน เพียงแค่ที่เดียวเขาก็ขายผักดองที่มีอยู่ที่เรือนได้หมดแล้ว
เมื่อออกจากเหลาอาหารแล้ว จ้าวซ่งพาบุตรชายทั้งสองมุ่งหน้าไปที่สำนักศึกษา
“ข้าจะพาบุตรชายมาสอบถามเรื่องเข้าเรียนขอรับ” เขาบอกเจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าประตู
“เชิญขอรับ ข้าจะพาท่านไปพบท่านอาจารย์มู่” ทั้งสามเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย
เป็นครั้งแรกที่ฝาแฝดทั้งสองต่างตื่นเต้นไม่น้อย เขาวาดฝันมาหลายปีแล้วว่าพวกตนจะได้มีโอกาสเข้ามาเรียนที่นี่ พอได้มาเห็นภายใน ทั้งยังมีเสียงท่องตำราแว่วมาให้ได้ย
