“เจ้าฟังไม่ผิด สามเดือนแล้วอาเยี่ย”
“นี่ ไม่ใช่ว่าเลยวันเกิดครบสิบห้าปีของข้าไปแล้วรึ” ใช่แล้ว นางต้องเข้าปักปิ่นเมื่อสองเดือนก่อน แต่นางก็ไม่ได้เข้า
“เจ้าห่วงเรื่องนี้รึ ข้าคิดว่าเจ้าจะห่วงครอบครัวหรือฟาร์มของเจ้าเสียอีก” อาชุนถลึงตามองนางอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็ห่วง แล้วเจ้าเล่า เหตุใดถึงยังอยู่ในร่างนี้อีก” นางมองไปที่อาชุนอย่างไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขาจะกลับร่างเสี่ยวไป๋หลังจากที่เกิดเรื่องไม่กี่วันไม่ใช่รึ
“ดูเหมือนข้าจะกลับไปร่างเสี่ยวไป๋ไม่ได้แล้ว”
“ห๊า!!!” หรันเยี่ยตกใจไม่น้อย นางว่าเป็นเสี่ยวไป๋ยังน่าเอ็นดูเสียกว่า
“เจ้ารีบออกไปหาครอบครัวก่อนเถิด ยังต้องเข้ามาฝึกขั้นต่อไปอีก”
“แล้วตอนนี้ข้ากลายเป็นผู้ฝึกตนแล้วหรือยัง”
“เป็นแล้ว แต่อยู่ในขั้นเริ่มต้น ต่อไปเป็นขั้นก่อเกิด ตัวเจ้าจะทำให้พืชผักที่เจ้าปลูกกลายเป็นพืชวิญญาณ”
“แล้วเจ้าพืชวิญญาณจะช่วยสิ่งใดได้”
“หากผู้ใดได้กินอยู่เป็นป
