คงมีเพียงคำสั่งซื้อที่เข้ามาได้อยู่ตลอด ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด
“อืม”
“อาเยี่ย เจ้าเป็นอันใด” อาชุนเอ่ยถามนางอย่างร้อนรน เมื่อเห็นว่าหรันเยี่ยไม่ตอบโต้เขาเช่นเดิม
“ไม่มีอันใด ข้าจะออกไปด่านนอกก่อน” นางลุกขึ้น แล้วออกไปนอกมิติทันที โดยที่อาชุนคิดจะคว้าตัวนางไว้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“นางคงรู้เสียแล้วว่าข้าคือเสี่ยวไป๋” เขาพึมพำออกมา
คนที่นอนด้วยกันทุกคืน หรันเยี่ยนางจะจำกลิ่นกายของเขาไม่ได้เลยรึไง ในตอนแรกนางอาจจะยังไม่มั่นใจเท่าใดนัก แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าบุรุษยามที่นางเคยเห็นผ่านตาตอนแช่น้ำพุร้อนครั้งนั้นขึ้นมา นางก็รู้ได้ทันทีว่าตรงหน้าของนางเป็นเสี่ยวไป๋อย่างแน่นอน
แล้วเขามีเหตุผลใดต้องโกหกนางกันแน่ หากบอกนางตามตรงนางจะว่าอันใดเขาได้ ต่อให้เป็นหมาป่าหรือว่าบุรุษอย่างไรเขาก็เป็นสหายของนาง
หรันเยี่ยเมื่อออกมาจากมิติ นางก็ตรงไปหาทุกคนที่เรือนหลักทันที มีเพียงสวีซื่อและหู่เหมยที่นั่งพูดคุยกั
