EP.2
1264 Words
"คุณหนูเรียกผมมามีอะไรเหรอครับ ถ้าจำไม่ผิดวันนี้เป็นวันหยุดไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอครับ"
"ต่อไปห้ามพูดคำว่าผม ให้แทนตัวเองว่าพี่ แล้วนุดีจะเรียกพี่ว่า พี่เธียร"
"เอ่อ...ครับ"
เพราะคำพูดของเจ้านายก็คือคำสั่ง เธียรจึงจำเป็นต้องตอบรับอย่างช่วยไม่ได้
"วันนี้นุดีจะไปบ้านเพื่อนค่ะ นุดีนัดครูสอนว่ายน้ำค่ะ เรียนกับเพื่อน ๆ สามคน เลยนัดกันที่สระว่ายน้ำบ้านของซอลลี่ หรือพี่เธียรจะให้นุดีไปเองคะ"
"เปล่าครับผม...เอ่อ...พี่แค่ถามเพราะไม่ทราบ ถ้าคุณหนูจะไปไหนแจ้งพี่ล่วงหน้าได้นะครับ"
"งั้นไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเพื่อน ๆ รอ"
"ครับ"
เธียรรับคำ ก่อนจะพิมพ์แชทเพื่อรายงานท่านอนันต์ตามหน้าที่ จากนั้นก็พาคุณหนูไปยังที่หมายโดยไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ
"นุดี...มาพอดีกำลังรอเลย"
"ซอลลี่...ยิว...สวัสดีค่ะ ครูเฟิร์น"
คุณหนูทักทายเพื่อนและคุณครู ที่กำลังรอเธออยู่ที่ห้องรับแขก บ้านของซอลลี่ก็ใหญ่โตไม่แพ้บ้านของนุดีเลย แต่สระว่ายน้ำที่นี่ใหญ่กว่ามาก ก็พอเข้าใจว่าทำไมเธอเลือกมาเรียนที่บ้านเพื่อน
"วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่ แต่ซอลขออนุญาตไว้แล้ว ทุกคนตามสบายเลยนะ คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองเลย"
"ขอบใจมากนะซอล ครูเฟิร์นดีใจมากนะ ที่ทุกคนเลือกครูเฟิร์นมาสอนว่ายน้ำ ยิวกับนุดีด้วยนะจ๊ะ ขอบใจมาก"
"งั้นไปเปลี่ยนชุดเถอะจ้ะ อีกสามสิบนาทีมาเจอกันที่สระ ทุกคนทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยนะ"
ทุกคนรับทราบที่คุณครูสั่ง ก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดว่ายน้ำ
นุดียืนมองตัวเองในกระจกอย่างไม่มั่นใจ วันนี้นุดีเลือกใส่ชุดว่ายน้ำแบบทรูพีชที่รัดเอาเฉพาะส่วน และความอวบอัดก็เด่นชัดซะจนเธอเขินอายตัวเองไปหมด
"สวย...เชื่อซอลสิ นุดีน่ะหุ่นสวยมาก ผิวก็ขาวและเนียนสุด ๆ ถ้าได้ไปใส่ที่ชายทะเลนะ รับรองหนุ่มหันขวับคอเคล็ดเป็นแถบ"
"เว่อร์แล้วซอลก็"
"งั้นเราไปกันเถอะ"
ทุกคนลงมารอที่สระเรียบร้อย ทั้งยิวเพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มและครูเฟิร์นรอที่สระเรียบร้อย
นาทีที่นุดีเดินออกมาในชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่ เธียรที่นั่งรออยู่ขอบสระก็ตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ ดีว่าแว่นดำที่เขาใส่มามันสามารถปิดบังได้พอสมควร ไม่งั้นคนที่มองมาทางเขาตอนนี้ คงได้เห็นแววตาที่อ่านง่ายของเขาเป็นแน่
"งั้นพี่ขอตัวไปรอด้านนอกนะครับ เชิญคุณหนูกับเพื่อนตามสบายเลย"
เธียรเลือกที่จะปลีกตัวจากออกไป เพื่อไม่ให้เธอเขินอายจนเรียนได้ไม่ถนัด แต่การทำแบบนั้นกลับทำให้คุณหนูแอบไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามเขาแต่อย่างใด
การเรียนเริ่มขึ้นอย่างเป็นสเต็ป ทุกคนตั้งใจเรียนมาก และทำได้ดีจนหมดเวลาเรียน การเรียนที่สนุกสนานทำให้เกิดการนัดกันครั้งต่อไปแบบยืดยาว และแน่นอนว่านุดีเองก็ตกลงจะเรียนจนจบคอร์สเหมือนเพื่อนๆ โดยไม่ติดขัดสิ่งใด
ร่างบางเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงมาก่อนซอล เพื่อจะมาขอบคุณครูเฟิร์น แต่เดินลงมาจนสุดทางก็ไม่เจอครูเฟิร์นกับยิวเลย เธอจึงเดินตามหาทั้งคู่ ทั่วบ้านจนกระทั่งมาถึงห้องเก็บของหลังบ้าน นุดีก็ต้องชะงักกับเสียงที่ได้ยิน
"อ๊ะ! ยิว ครูเสียวนะ อื้อ!"
นุดีเริ่มใจสั่น ค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ ประตูที่แง้มค้างไว้หน่อย ๆ ก่อนดวงตากลมจะเบิกโพลงจนต้องยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้ไม่ให้เผลอร้องกรี๊ดออกมากับภาพที่เห็นตรงหน้า
ภาพที่ยิวเพื่อนของเธอจูบครูเฟิร์นด้วยปากอย่างดูดดื่ม ก่อนจะเลื่อนลงไปดูดเต้าอวบของครูเฟิร์นราวกับเด็กหิวนม ครูเฟิร์นเองก็แอ่นอกให้ยิวดูดดึงอย่างถึงใจ
นุดีจ้องภาพนั้นตาไม่กะพริบ ยิ่งเมื่อตอนที่ยิวเอื้อมมือไปหยิบดุ้นของเขาขึ้นมาจ่อตรงร่องครูเฟิร์น นุดีก็ยิ่งตกใจ เมื่อครูเฟิร์นร้องออกมาราวกับจะขาดใจ กระทั่งยิวดันมันเข้าไปจนสุดมิดโคน ครูเฟิร์นถึงสงบลงได้ และเอาขากอดเกี่ยวสะโพกของยิวเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่าจุดเชื่อมสัมพันธ์จะหลุดออกจากกัน
เสียงยิวตอกสะโพกอัดดุ้นเข้าร่องครูเฟิร์นเสียงดังจนเล็ดลอดออกมา แถมครูเฟิร์นก็ส่งเสียงครางดังมาก จนยิวต้องจูบปิดปากเอาไว้ แล้วทั้งคู่ก็ตอบรับกันจนถึงใจ ยิวกระแทกดุ้นใส่ครูเฟิร์นรัว ๆ จนครูเฟิร์นเกร็งกระตุก พลางแหงนหงายใบหน้าอย่างถึงสุข ยิวเองก็ตอกอัดเน้น ๆ จนกระตุกตามครูเฟิร์นไปแตะขอบสวรรค์ในเวลาติด ๆ กัน
กิจกรรมตรงหน้าทำให้คนแอบดูถอยร่น ก่อนจะแข้งขาอ่อนจนยืนไม่ไหว แต่ร่างสูงรับไว้ทัน ก่อนที่เธอจะล้มพับลงไป เป็นเธียรที่ยืนดูเธอแต่แรกและรีบเข้ามารับร่างของเธอ ก่อนจะอุ้มออกมาจากตรงนั้น เพราะคนในอ้อมแขนทำท่าจะเป็นลมกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
"พะ...พี่เธียร"
"แอบดูคนอื่นแบบนี้ ไม่น่ารักนะครับ เสียมารยาท"
"นะ...นุดี...ปะ...เปล่า"
เธียรสัมผัสได้ถึงร่างที่สั่นสะท้านของคุณหนู ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู คุณหนูของเขาแม้จะทำเป็นเก่งที่กล้าหาญยั่วยวนเขาในวันนั้น แต่เธอก็ไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้อย่างลึกซึ้ง
เธียรอุ้มร่างบางเดินเข้ามาในบ้านและวางลงบนโซฟาในห้องรับแขก จนซอลที่ลงมาเห็นแปลกใจว่านุดีเป็นอะไรไป
"นุดีเป็นอะไรไป"
"ซอล..."
นุดีเรียกเพื่อนพลางจ้องหน้าซอลราวกับมีคำถาม และซอลก็เป็นเพื่อนที่รู้ใจซะด้วย ถึงได้อ่านใจกันออก
"ยิวกับครูเฟิร์นใช่ปะ...อือ...แบบนั้นแหละ แบบที่นุดีเห็น เรารู้นานแล้วแต่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องของพวกเขา เราไม่อยากยุ่ง"
"ทำไมล่ะ"
"ความรักมันห้ามกันไม่ได้ ซอลสงสารครูเฟิร์น เพราะถ้าพ่อแม่ของยิวรู้ ทั้งคู่คงไม่มีทางได้รักกัน"
"เพราะแบบนี้เหรอ ซอลถึงช่วยยิวกับครูเฟิร์น"
"อือ...นุดีอย่าบอกใครนะ ซอลสงสารพวกเขา"
นุดีหลับตาลงอย่างเข้าใจ การเป็นลูกคนรวยก็ใช่จะไม่มีเรื่องให้เป็นทุกข์ เพราะความเหมาะสมต้องมาก่อนความรู้สึกเสมอ ถ้าคู่ครองเป็นคนละชนชั้น พ่อแม่ของพวกเธอก็คงไม่มีวันยอมรับเช่นกัน
นุดีหันไปมองหน้าเธียรด้วยสายตาที่สิ้นหวัง เรื่องแบบนี้ไกลตัวเสียจนเธอไม่อาจเข้าใจ หากวันหนึ่งมันเกิดขึ้นกับเธอ เธอจะจัดการเช่นไร มันยากเกินจะคาดเดา
- Writer
